تکامل در برزخ | کتابخانه مجازی الفبا

مشکل نداشتن همت را چگونه مي توان حل کرد؟ و يا اگر انسان تکامل خود را در برزخ هر چند با درد يا هر چيز ديگر طي مي کند پس تلاش در اين دنيا نيز مي تواند به تلاش خود به خودي در عالم برزخ موکول شود؟

انسان تا اراده نكند كاري از او صادر نمي شود و تا شوق و اشتياقي نسبت به يك كار در انسان پديد نيايد، انسان نسبت به انجام آن كار اراده نمي كند؛ و تا انسان، فايده داشتن و كمال بودن و خيربودن كاري را تصديق نكند و به آن باور نداشته باشد شوق و اشتياقي در انسان ، نسبت به آن كار به وجود نمي آيد؛ لذا براي اين كه انسان همت خود را استوار و قوي كند بايد ابتدا هدف خود را مشخص كند و درباره آن به ا ندازه كافي فكر كند و زواياي مختلف آن را مورد بررسي قرار دهد و هر روز هدف يا اهداف خود را براي خود يادآوري كند و اهميت آن را به خود تلقين كند و آن را به وضوح در ذهن خود تجسم نمايد تا وجود انسان ، خير و كمال بودن آن هدف را براي خود تصديق كند- منظور تصديق قلبي است نه تصديق عقلي و ذهني صرف - از طرف ديگر انسان بايد هر امر خود آگاه يا ناخودآگاهي را كه مخالف با اين هدف يا اهداف است از ذهن خود براند تا نفس به صورت ناخودآگاه آنها را تصديق نكند ؛ چون هر تصديقي، چه خودآگاه و چه ناخودآگاه، اگر به حد ترجيح رسد ، شوق و اراده و عمل را در پي دارد؛ پس اگر انسان اهداف خود و كارهاي مرتبط با آن اهداف را به صورت روشن هر روزه تجسم كرده و به خود تلقين كند شوق عمل در او پديد مي آيد و آن گاه كه شوق عمل در حد ترجيح ( در حدي كه بر ديگر شوقها غلبه كند ) پديد آمد ، پديد آمدن اراده اجتناب ناپذير است ؛ رابطه اراده و عمل نيز- اگر مانعي در كار نباشد – ضروري و اجتناب ناپذير است.

شاید منظور سوال دوم شما اسن است که ، اگر تكامل در برزخ وجود خواهد داشت- هرچند دراثرعذاب- پس كسي هم كه در دنيا تلاشي براي تكامل نكرده است در برزخ بالاخره به كمال خود خواهد رسيد ؛ پس در نهايت تفاوت چنداني بين عامل و غير عامل نخواهد بود . جواب اين است كه تكامل برزخي سه گونه است. يكي تكامل قهري است كه براي همه به صورت يكسان خواهدبود ؛ آن عبارت است از تكامل ناشي از انتقال به عالم برزخ ؛ يعني همه در اثر انتقال به برزخ از ماديت در آمده به تجرد برزخي مي رسند. تكامل نوع دوم ناشي از باقيات الصالحات است كه اينها در واقع همان اعمال خود شخص است كه در دنيا انجام داده است و حالا بعد از مرگ اثر آنها به خودش مي رسد؛ روشن است كه اگر كسي در دنيا تلاش نكرده و باقيات الصالحاتي به جا نگذاشته است از اين گونه تكامل نيز محروم خواهد شد. گونه سوم تكامل برزخي تكاملي است كه در اثر عذاب حاصل مي شود يعني دراثر عذاب برزخي و اخروي كدورات گناهان از وجود شخص ريخته مي شود و شخص بعد از مدتي عذاب ، به بهشت راه مي يابد.اين گونه تكامل اولا درعالم برزخ براي همه نيست بلكه طبق روايات اهل بيت(ع) تنها براي شيعيان اهل بيت(ع) است. ثانيا اين پاك شدن نيز نتيجه عمل دنيايي خود شخص است؛‌ اين عنايت تنها شامل حال كساني است كه ذاتي پاك و نيتي صالحي داشته ولي در عمل كوتاهي كرده اند؛ لذا افرادي كه فطرت خود را به كلي مدفون كرده اند با عذاب پاك نمي شوند. كساني با عذاب پاك مي شوند كه معصيت آنها عارضي باشد نه ذاتي ثالثا اين پاك شدن در واقع تكامل اثباتي نيست بلكه رفع كدورات است. دراثر عذاب، ناخالصي ها از بين مي روند ولي به ذات شخص چيزي اضافه نمي شود ؛ در حالي كه معني حقيقي تكامل اين است كه ذات شخص اشتداد وجودي بيابد. زندگي برزخي و آخرتي انسان در واقع ظهور، زندگي دنيايي اوست؛ اگر در آنجا رفع عذاب يا ترقي مقامي رخ مي دهد، ناشي از عقيده، نيات و اعمال دنيايي شخص است مثلا تا كسي معتقد به ولايت اهل بيت(ع) نباشد، شفاعت نمي شود ؛ يا اگر كسي مؤمن به خدا نباشد- هر چند به صورت انحرافي- عذاب براي او پاك كننده نخواهد بود. عذاب آخرت نسبت انسان هاي گناهكار مثل آتش كوره ذوب فلزات است ، نسبت به سنگ معدن. اگر سنگ معدني، داراي طلا باشد- هر چند اندك- در اثر ذوبهاي مكرر بالاخره طلاي آن استخراج مي شود ؛‌ولي اگر سنگي فاقد طلا باشد، هر قدر هم آن سنگ ذوب شود،‌ محال است از آن طلايي استخراج شود؛ عذاب بزرخ و آخرت نيز، آن ذات الهي پنهان را استخراج مي كند پس اگر در وجود كسي اثري از خوبي وجود نداشته باشد با عذاب هم چيزي از او استخراج نمي شود تا به بهشت راه يابد.

پرسمان دانشجویی