تعيين سرنوشت انسان | کتابخانه مجازی الفبا

چرا عده اي مي گويند ما خودمان سرنوشتمان را تعيين مي كنيم و عده اي مي گويند خدا؟ اگر خودمانيم كه با توجه به آيه هاي قرآن كه گفت همه امور به دست من است اين فرضيه رد مي شود، اگر به دست خداست پس ما چه نقشي در ساختن زندگي خويش داريم؟

سرنوشت ما را هم خدا تعيين مي کند و هم خود ما و اين دو هيچ منافاتي با يکديگر ندارند ، زيرا رابطه آنها طولي است ، نه عرضي. توضيح اينکه فرق است بين فاعليت خدا و فاعليت انسان. خداوند در فاعليت خود كاملا مستقل است؛ يعني نه قدرت خود را از چيزي مي گيرد و نه ديگري مي تواند با او مقابله كند و جلوي اراده او را بگيرد. اما انسان قدرت خود را از خدا مي گيرد؛ يعني حتي توان انتخاب و اختيار را خدا به او داده و اگر بخواهد جلوي آن را بگيرد مي تواند ولي اراده كرده است كه چنين تواني را به انسان بدهد. پس انسان به اذن خدا و به حول و قوه الهي و در محدوده اي كه خدا قدرت انتخاب و اختيار به او داده مي تواند در سرنوشت خود تأثير گذار باشد. پس انسان اختيار دارد ولي اختيار او اذني و محدود است. ولي اختيار خدا استقلالي و مطلق است .در نتيجه بايد گفت سرنوشت انسان در دست اختيار خود اوست اما اين به معناي اين نيست که در اختيار خدا نمي باشد، بلکه انسان به اذن خدا و خواست حضرت حق سرنوشت خويش را در دست دارد و خداوند هرگز بدون توجه به اعمال و رفتار انسان ها، و اراده و تلاش آنها سرنوشت حتمي را براي آنها رقم نمي زند.

پرسمان دانشجویی