پوسيده شدن جسد | کتابخانه مجازی الفبا

علت این که جسد انسان می پوسد (و بعضی از اجساد که نمی پوسند) و جاودانگی انسان از نگاه ادیان و بعد متافیزیک و علمی چیست؟

از جمله دلايل تازه ماندن و نپوسيدن بدن پيامبران و امامان و بندگان نيك خداوند ارتباط قوي است كه ميان روح آنان و بدنشان بر قرار است. بايد توجه داشت كه مقام روح و نفس غير از بدن است . جنازه ، داخل قبر چه بپوسد يا نپوسد كارى به روح ندارد. بدنى كه داخل قبر شده است ، مانند لباسى مى باشد كه انسان آن را كنده باشد. روح در مقام شامخ خود متنعم به نعمتهاى الهى است و اگر فرض شود بدن قطعه قطعه گردد يا بسوزد و خاكستر گردد، چيزى از ثواب روحى اوكم نمى شود.
بدنهايى كه در ميان قبر مى باشد ممكن است بعضى از آنها نپوسد؛ چون درجه تقوا و طهارت روح تاثير زيادى در اين لباس (بدن) داخل قبر كرده و او را تازه نگاه داشته است .
عابدان مخلص كه وسوسه‏ها و نيرنگ‏هاى شيطان در آن‏ها اثرى ندارد (رعد، آيه 33 ) و روحشان از فساد و تباهى پاك و مصون است، جسم‏هاى بى جان آنان نيز مى‏تواند از تجزيه و فساد محفوظ بماند. انسان‏هايى كه در طول زندگى و حتى پس از مرگ، عامل تطهير و تزكيه خود، ديگر مردم سرزمينى، و حتى بشريت‏بوده و در قيامت، حجت‏خداوند بر گناهكاران مى‏باشند، هيچ گاه جسمشان عامل فساد و تباهى خاك نخواهد بود كه زمين بخواهد با تجزيه ايشان، خود را ضدعفونى و تطهير نمايد.
آرى، جسم پاك پيامبران، امامان، صالحان، شهيدان و ديگر بندگان شايسته پروردگار - كه عمرى از فرامين الهى اطاعت نموده، با تمايلات نفسانى مخالفت كرده و هر نوع پليدى را از خود دور ساخته‏اند - بايد تر و تازه باقى بماند تا از اين رهگذر نيز حجتى بر خلق باشند; اگر چه خلاف سير طبيعى جهان و يك استثنا باشد.
از نظر اديان و فلسفه و علم جاودانگي انسان به روح اوست نه جسمش ، چراكه همه آنها تاكيد مي كنند كه جسم پس از چند صباحي ناتوان مي گردد و سرانجام از روح و نفس جدا مي گردد و در واقع روح انسان بدن را همانند لباسي از خود در مي آورد و با اين كار پا به سراي ديگر مي گذارد و لباس و بدني متناسب با آن جهان را بر تن مي كند. اينكه دين و فلسفه چنين مي گويند جاي حرفي نيست اما علم به معناي تكنولوژي آن اصلا كاري با جاودانگي انسان ندارد بلكه آن تنها نگاهي ابزاري به خود و اطراف خويش دارد و به هيچ وجه به بحث زندگي پس از مرگ انسان و چيزي بنام روح نمي پردازد. اما علم نه به معناي ابزاري آن بلكه علمي كه نور است و به دنبال حقيقت مي گردد جاودانگي انسان را بخاط روح و نفس او مي داند نه جسم مادي وي كه هر لحظه در حال تغيير و عوض شدن است و با جدا شدن روح از آن در شمار ساير جمادات قرار گرفته و سرعت تغيير و تباه شدنش شتاب مي گيرد.

پرسمان دانشجویی