توصيف قيامت | کتابخانه مجازی الفبا

قيامت چيست؟

قيامت رستاخيز پس از مرگ است و به صحنه نابودي اين جهان و پديد آيي جهان آخرت قيامت گفته مي شود. قرآن كريم از روز «قيامت» با نام‏هاى گوناگونى ياد مى‏كند و در حقيقت با هر يك از آنها، شعاع و بُعدى از اين مسأله گريزناپذير را مطرح مى‏سازد؛ مانند: «روز قيامت كه به معناى برخاستن است و مقصود آن است كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پا مى‏ايستند».مطففين (83)، آيه 6. «روز جمع كه همه مردم در يك صحنه جمع مى‏شوند».واقعه (56)، آيه 49 و 50. «روز حسرت كه عده‏اى به سبب كفر و عنادورزى خود در حسرت‏اند و برخى به دليل گناهان، آلودگى‏ها و تعلق‏هايى كه داشته‏اند و مانع رسيدن به درجات بالاتر شده است، حسرت مى‏خورند»؛ مريم (19)، آيه 39. «روز ازفة كه به معناى روز بسيار نزديك است»؛غافر (40)، آيه 18. «روز حساب كه به محاسبه اعمال، افكار، عقايد، اوصاف و اخلاق آدمى پرداخته مى‏شود»ص (38)، آيه 26. و... . در اين روز و در آن هنگام، حوادث و وقايع گوناگونى اتفاق مى‏افتد؛ از آن جمله: 1. نظام كنونى عالم دگرگون مى‏شود كه پديد آمدن زلزله عظيم در زمين‏مزمل (73)، آيه 14. شكافته شدن درياها،تكوير (81)، آيه 6. به حركت در آمدن كوه‏هاكهف (18)، آيه 47. و درهم كوبيده شدنشان،حاقه (69)، آيه 14. خاموش گشتن ماه و خورشيد و ستارگان عظيم‏تكوير (81)، آيه 2. و پر از دود و ابر شدن فضاى جهان،فرقان (25)، آيه 25. پاره‏اى از تغيير و تحولات اساسى نظام كاينات و از جمله حوادث آن روز است. 2. همه اسباب و روابط قطع مى‏شود و تمام ارتباطات و تأثيراتى كه موجودات در نظام وجودشان در عالم جسم و جسمانيات و نيز در عالمى كه به دنبال آن مى‏آيد، دارند، به زودى از ميان خواهند رفت و در نتيجه نه شيئى در شى‏ء ديگر تأثير خواهد كرد و نه شيئى از شى‏ء ديگر تأثير خواهد پذيرفت. نه از شيئى نفع خواهند برد، نه از آن، زيانى خواهد رسيد.بقره (2)، آيه 166؛ مؤمنون (23)، آيه 101. 3. حجاب‏ها برطرف گشته و باطن‏ها آشكار مى‏گردد، با از ميان رفتن اسباب، هر گونه حجابى كه اشيا را از يكديگر پنهان مى‏سازد، از بين خواهد رفت و صورت باطن ظاهر و حقايق آشكار مى‏شود.ابراهيم (14)، آيه 21؛ طارق (86)، آيه 9؛ حاقه (69)، آيه 18. 4. ظلمت برطرف گشته و فضا، فضاى نور خواهد شد؛ چرا كه همگى جنبه خلقى خود را از دست داده، جنبه الهى خود را بروز مى‏دهند.زمر (39)، آيه 29؛ عنكبوت (29)، آيه 64. 5. دادگاه عدل الهى تشكيل مى‏شود و اعمال همه بندگان حاضر و نامه‏هاى اعمال توزيع مى‏شود. به حساب همه مردم به دقت رسيدگى و بر اساس عدل درباره ايشان داورى مى‏گردد.اسراء (17)، آيه 49؛ حاقه (69)، آيه 19 - 25؛ يونس (10)، آيه 54؛ نمل (27)، آيه 78. 6. شاهدان بر اعمال انسان شهادت مى‏دهند، فرشتگان، پيامبران و برگزيدگان خدا به عنوان شهود حضور دارند و حتى اعضاىِ بدن انسان گواهى مى‏دهد.بقره (2)، آيه 143؛ آل عمران (3)، آيه 140؛ هود (11)، آيه 18؛ نور (24)، آيه 24؛ يس (36)، آيه 65.
دست و پا بدهد گواهى با بيان بر فساد او به پيش مستعان‏
دست گويد: من چنين دزديده‏ام لب بگويد: من چنين پرسيده‏ام
چشم گويد: غمزه، حرام گوش گويد: چيده‏ام سوءالكلام‏
پس دروغ آمد زسر تا پاى خويش كه دروغش كرد هم اعضاى خويش‏
پس چنان كن فعل كان خود بى‏زبان باشد «اشهد» گفتن و عين بيان
مثنوى معنوى، دفتر پنجم، ابيات 2212، 2213، 2215، 2216 و 2218. 7. هر كسى به سوى اقامتگاه ابدى خويش رهسپار مى‏شود. پس از آنكه حكم الهى اعلام شد، نيكوكاران و تبه‏كاران از يكديگر جدا مى‏شوند: مؤمنان، رو سفيد، شاد و خندان به سوى بهشت و كافران و منافقان، رو سياه و اندوهگين به سوى دوزخ روانه مى‏گردند.اعراف (7)، آيه 44؛ آل عمران (3)، آيه 106؛ انعام (6)، آيه 124؛ مريم (19)، آيه 85؛ قيامت (75)، آيه 42؛ شورى (42)، آيه 7؛ يس (36)، آيه 59؛ معارج (70)، آيه 44 و ... .

پرسمان دانشجویی