شبهات وهابيت | کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی
کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی
کانال ارتباطی از طریق پست الکترونیک :
support@alefbalib.com
نام :
*
*
نام خانوادگی :
*
*
پست الکترونیک :
*
*
*
تلفن :
دورنگار :
آدرس :
بخش :
مدیریت کتابخانه
روابط عمومی
پشتیبانی و فنی
نظرات و پیشنهادات /شکایات
پیغام :
*
*
حروف تصویر :
*
*
ارسال
انصراف
از :
{0}
پست الکترونیک :
{1}
تلفن :
{2}
دورنگار :
{3}
Aaddress :
{4}
متن :
{5}
فارسی |
العربیه |
English
ورود
ثبت نام
در تلگرام به ما بپیوندید
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ...
همه موارد
عنوان
موضوع
پدید آور
جستجو در متن
: جستجو در الفبا
در گوگل
...جستجوی هوشمند
صفحه اصلی کتابخانه
پورتال جامع الفبا
مرور منابع
مرور الفبایی منابع
مرور کل منابع
مرور نوع منبع
آثار پر استناد
متون مرجع
مرور موضوعی
مرور نمودار درختی موضوعات
فهرست گزیده موضوعات
کلام اسلامی
امامت
توحید
نبوت
اسماء الهی
انسان شناسی
علم کلام
جبر و اختیار
خداشناسی
عدل الهی
فرق کلامی
معاد
علم نفس
وحی
براهین خدا شناسی
حیات اخروی
صفات الهی
معجزات
مسائل جدید کلامی
عقل و دین
زبان دین
عقل و ایمان
برهان تجربه دینی
علم و دین
تعلیم آموزه های دینی
معرفت شناسی
کثرت گرایی دینی
شرور(مسأله شر)
سایر موضوعات
اخلاق اسلامی
اخلاق دینی
تاریخ اسلام
تعلیم و تربیت
تفسیر قرآن
حدیث
دفاعیه، ردیه و پاسخ به شبهات
سیره ائمه اطهار علیهم السلام
شیعه-شناسی
عرفان
فلسفه اسلامی
مرور اشخاص
مرور پدیدآورندگان
مرور اعلام
مرور آثار مرتبط با شخصیت ها
فهرست گزیده متکلمان،فیلسوفان و عالمان شیعی
مرور مجلات
مرور الفبایی مجلات
مرور کل مجلات
مرور وضعیت انتشار
مرور درجه علمی
مرور زبان اصلی
مرور محل نشر
مرور دوره انتشار
گالری
عکس
فیلم
صوت
متن
چندرسانه ای
جستجو
جستجوی هوشمند در الفبا
جستجو در سایر پایگاهها
جستجو در کتابخانه دیجیتالی تبیان
جستجو در کتابخانه دیجیتالی قائمیه
جستجو در کنسرسیوم محتوای ملی
کتابخانه مجازی ادبیات
کتابخانه مجازی حکمت عرفانی
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران
کتابخانه تخصصی ادبیات
کتابخانه الکترونیکی شیعه
علم نت
کتابخانه شخصی
مدیریت علاقه مندیها
ارسال اثر
دانشنامه
راهنما
راهنما
شبهات وهابيت
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
شبهات وهابيت
ویرایش اثر
کلید واژه اصلی :
ادیان و فرَق دینی
سوال:
بنده اين چند تا شبهاتي، که يک عالم وهابي مسلک درباره روايات نزول آيه ولايت درباره امام علي(ع)، نوشته است را ديدم. شبهات او از اين قبيل هستند: ا) علي در حالت نماز، پيکان از قدم مبارکش کشيدند، متوجه نشد، چگونه در حال نماز متوجه سائل شد؟! يعني صداي سائل از درد بيرون کشيدن تير مؤثرتر هست؟! ب) حالت رکوع از حالاتي هست که ايما و اشاره در آن ممکن نيست، زيرا دو دست بر زانو قرار دارند و سر نيز خم شده و پايين هست، از اين رو با سر و صورت نمي توان اشاره کرد، صرف نظر از استبعاد اينکه علي در نماز متوجه سائل شده باشد، چگونه در حال رکوع به سائل ايما و اشاره کرده و او را بسوي خود خوانده که نمازش خلل نيافته باشد! و با توجه به اينکه نماز جماعت بوده و مسجد خلوت نبوده، سائل در ميان اين جمعيت چگونه متوجه اشارات علي شده؟ مگر سائل علم غيب داشته و از قبل مي دانسته که چه کسي سوال او را بي جواب نخواهد گذاشت که فقط به آن حضرت نگريسته؟! ج) آيا امير المؤمنين نمي توانست زکات خود را قبل يا بعد از نماز بپردازد؟ ديگر آنکه سائلي که نه تنها در نماز جماعت شرکت نکرده بلکه ملاحظه مسلمانان نمازگزار را هم نکرده و با سوال در مسجد، مزاحم جمعيت خاطر و حضور قلب نمازگزاران شده بود، چه خصوصيتي داشت که امام ترجيح داد حتماً زکات خود را به او بپردازد و صبر نفرمود تا نماز خود را به کمال خاتمه دهد و براي پرداخت زکات خويش فرد مستحق متعففي را بيابد که با الحاف سوال نمي کند؟ آيا چنين کسي در مدينه وجود نداشت؟! د) مدعيان در تحميل اين روايت به آيه، بر لفظ انما که از ادوات حصر مي باشد، تکيه و تاَکيد بسيار مي کنند، به همين سبب مي پرسيم چرا پيامبر و يا ائمه ديگر، هيچ گاه زکاتشان را در حال رکوع نپرداخته اند؟ اگر ولايت و امامت به دادن زکات در رکوع است در اين صورت پيامبر و حضرات حسنين و ائمه ديگر که در رکوع زکات نپرداختند، نبايد بر مؤمنين ولايت داشته باشند!!! ه) خلاف نيست که جز در مورد علي چنين ادعاي شده و نه پيامبر و نه حضرات حسنين چنين کاري کرده اند، از اين رو در اين مورد که مصداق اعطا زکات در رکوع نماز، جز يک تن نيست؛ استعمال الفاظ جمع هيچ وجهي ندارد و خلاف بلاغت و فصاحت هست که آيه شريفه براي معرفي يک فرد از الفاظ جمع، خصوصاً ضمير هم استفاده کند که اصلاً در زبان عربي استعمال آن براي غير جمع، حتي به منظور اکرام هم معمول نيست! و) زکات بر کسي هست که لااقل مالک حد نصاب باشد و يکسال قمري بر آن بگذرد، در حالي که آشنايان به احوال علي مي دانند که وي در آن زمان مالي نداشت که مشمول زکات باشد، لذا زکات بر عهده آن حضرت نبود ز) زکات را خود شخص به تشخيص خود نمي پردازند، بلکه بايد آن را به عاملين زکات پرداخت يا توسط آنان جمع آوري گردد و سپس توسط حاکم شرع با رعايت مصالح، تقسيم و توزيع شود ح) جمله يُؤْتُونَ الزَّکَاةَ معطوف هست به جمله يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ و ضمير هم در جمله حاليه وَهُمْ رَاکِعُون رابط است و مرجع( يا به عبارت ديگر ذو الحال) آن، ضمير واو است، در هر دو جمله يُؤْتُون و يُقِيمُونَ و نمي توان بي دليل ضمير و او در جمله يقيمون را از مرجعيت هم خلع کرد. بدين ترتيب اگر تفسير مدعيان را بپذيريم، معناي آيه چنين خواهد بود که اوليا مؤمنين کساني هستند که در حال رکوع ، نماز اقامه کرده و زکات مي پردازند! اما اقامه نماز در حال رکوع عبارت بي معنايي است و معلوم نيست که چگونه مي توان در حال رکوع نماز اقامه کرد؟ زيرا رکوع جز نماز هست و کلّ در جز نمي گنجد. ديگر آنکه در اين آيه شريفه، تمام افعال به صورت مضارع ذکر شده است که بي خلاف، بر استمرار و دوام دلالت دارد؛ في المثال فعل جمله يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ را براي کسي که فقط يکبار نماز را اقامه کند، استعمال نمي کنند، بلکه آن را در مورد کسي که مستمراً و به دفعات نماز اقامه مي کند به کار مي برند. از اين رو در اين آيه، کساني منظور هستند که مادام العمر نماز بپا مي دارند؛ همين حکم عيناً درباره فعل جمله يُؤْتُونَ الزَّکَاةَ نيز جاري است، يعني آن را در مورد کساني استعمال مي کنند که- در صورت مشموليت حکم زکات- همواره زکات مي پردازند. از اين رو اگر معناي آيه را مطابق دلخواه مدعيان بدانيم، در اين صورت اوليا مؤمنين بايد همچون نمازخواندنشان که امري مکرر و مستمرّ است، زکاتشان را در حالت رکوع بپردازند، در حالي که حتي بنا به اين روايت جعلي نيز اين کار بيش از يکبار انجام نگرفته، از اين رو مي پرسيم چرا علي(ع) اين کار را تکرار نفرمود؟! علاوه بر اين چنانچه مي بينيم ايتا راکعانه زکات در آيه به عنوان عمل نيک و يک امتياز و کاري که ممدوح هست، ذکر شده و اين امر اگر مفيد وجوب نباشد قطعاً مفيد استحباب خواهد بود و اگر منظور از آن را مطابق ادعا بدانيم، پس چرا زعماي قوم و علما و مراجع مذهب، لا اقل از باب تاَسي به اوليا مومنين- هيچ گاه موقع پرداخت زکات نيت نماز نمي کنند تا در هنگام رکوع نمازشان، زکات خود را بپردازند! ط) ديگر آنکه آيه مذکور با توجه به آيات قبل و بعد، در نهي از دوستي و اعتماد به کفار و تشفيق به دوستي با مؤمنين وارد شده و مي فرمايد که خدا و مؤمنين نمازگزار و زکات پردازي را که بدون کراهت و منّت، زکات مي دهند؛ دوست خود بگيريد، نه کفار را و اصلاً آيه در مقام تعيين ولي امر مسلمين نيست لطفاً جواب قانع کننده اي به اين شبهات براي بنده ذکر کنيد.
پاسخ تفصیلی:
تذکر اين نکته ضروري است که پاسخ مفصل به اين همه پرسش نياز به نگاشتن کتابی مفصل دارد که از حد گنجایش این نامه خارج است. ضمناً در کتب متعدّدی ، علمای شیعه به این سوالات پاسخ گفته اند. برای مثال ر.ک: امامت در بینش اسلامی ، تالیف علی ربّانی پلپایگانی.
شأن نزول آيه ی مورد نظر ( 55 مائده) ، طبق تصريح 19 نفر از صحابه همچون مقداد، عمار، ابوذر غفاري، جابر، انس و ... و 78 نفر از بزرگان علماي اهل سنت جریان زکات دادن اميرمومنان علي (ع) در حال نماز بوده است. (ر.ک: الغدير، علامه اميني، ج دائره المعارف ج 3 ، ص 220ـ 230 ، نفحات الازهار، سيدعلي حسيني ميلاني قم، طبع ياران، ج 20 ص 12 ـ 18). جمعي از علماي اهل سنت نیز ادعا کرده اند: اتفاق همه ی علما بر اين است که اين آيه درباره علي (ع) نازل شده است مانند قاضي عضدالدين الايجي در کفايه الطالب، گنجي شافعي ، ص 123 و المواقف في علم الکلام، ص 405 ، سيد شريف جرجاني در شرح المواقف ، ج 8 ص 360 ، سعدالدين تفتازاني در شرح المقاصد، ج5 ، 170 ، علاء الدين علي بن محمد قوشجي سمرقندي حنفي در شرح تجريد الاعتقاد، ص 368 ، شهاب الدين سيد محمود الواسي شافعي در تفسير روح المعاني ج 6 ص169 .
پاسخ موردی شبهات
1.روايت بيرون آوردن تير از پای آن حضرت از طريق اهل سنت نقل شده است (ر.ک: تفسير کبير فخررازي، ج 12 ، ص 30) و فيض کاشاني در محجه البيضاء ج 1، ص 398 و احقاق الحق ج 2 ، ص 414 آن را از اهل سنّت نقل نموده است. پس اگر خدشه ای به آن کنند خود باید جواب دهند
امّا آن حضرت در حال نماز متوجه خارج نمودن تير از پای شریفشان نشدند چون این امر مربوط به شخص خودشان بود و توجّه به آن ، توجه به غير خدا محسوب می شد ، که برای آن حضرت در حال عادی جایز نیست کجا رسد در حال نماز. اما توجه به سائل و دادن صدقه به او اجرای امر خداست. چرا که خداوند متعال فرموده است. « وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَر. ــــــ و امّا سائل را از خود مران» (الضحى:10) لذا این امر منافاتی با حضور قلب در نماز ندارد. چون دادن صدقه در حال نماز نورٌ علی نور و ثوابی در ضمن ثواب دیگر است و هر دو برای خداست. اگر توجه به فقير و دادن زکات (صدقه) به او در حال نماز خلاف حضور قلب و مذموم و نادرست بود خداوند آيه را به عنوان مدح و تمجيد نقل نمي کرد. چون شکّی نیست که آیه ی مورد بحث زکات دادن در حال رکوع را مدح نموده است. ضمناً لازم به ذکر است که مراد از زکات در آیات قرآن کریم مطلق انفاق است نه زکات اصطلاحی. شاهد روشن این مطلب نیز خود همان آیه ی مورد بحث است چون اوّلاً زکات اصطلاحی به انگشتر تعلّق نمی گیرد ؛ ثانیاً بین شیعه و سنّی شکّی نیست که علی (ع) عادل است. و بر عادل روا نیست که با مال زکات دار به نماز بایستد
2.اولاً نماز امام (ع) ، نماز مستحبي بود نه واجب و جماعت. شاهدش اين است که در برخي روايات آمده پيامبر (ع) بعد از نزول آيه به مسجد آمد و پرسيد چه کسي صدقه داده است؟ که گفته شد علي (ع). شاهد دیگر آنکه چگونه سائل در حالی که همه مشغول نماز جماعت بوده اند طلب صدقه نموده است.
ثانياً آنچه نماز را باطل می کند انجام دادن فعل کثير یا به هم زدن صورت نماز است. و تا به حال هیچ مفتی و مرجع تقلیدی نگفته است برداشتن دست از زانو و اشاره با دست در حال رکوع مبطل نماز است. اساساً گذاشتن دست بر زانو واجب نیست ؛ آنچه در رکوع لازم است خم شدن به اندازه ی رسیدن دست به زانو است. وقتی طبق فتوای مراجع ، جایز است کسی در حال نماز بدهی خود را به طلبکار بپردازد چگونه حرکت دادن دست در حال رکوع می تواند مبطل نماز باشد. فقها تصريح کرده اند که حتي کشتن حيوانات گزنده مانند عقرب و مار در حال نماز ، يا برداشتن و گذاشتن بچه کوچک در آن حال ، يا شمردن عدد رکعات به وسيله سنگ ريزه ، و حتي شستن بدن يا لباس نجس شده در حال نماز ، ضرري براي نماز ندارد. پس چگونه بخشيدن انگشتر به سائل ــ که از سنخ عبادت است ــ جایز نباشد.( پيام قران ، مکارم شيرازي، هدف قم، ج 9 ، ص 211
رابعاً این شخص بر چه کسی ایرار می گیرد بر شیعه یا بر خدا. مگر شیعه گفته است که زکات دادن در حال رکوع ممکن است. آیه ی قرآن چنین می گوید. پس طرّاح شبهه به خدا اشکال گرفته است نه بر شیعیان. اساساً این آیه خود مدرک فقهی است که فقها از آن استنباط کرده اند فعل قلیل نماز را باطل نمی کنند. ابوبکر جصّاص این آيه ی کريمه را مطرح کرده و مي گويد: اگر مراد از آيه کريمه انجام صدقه در رکوع باشد آيه دلالت مي کند که کارهاي جزئي و اندک، در حال نماز جایز است. ( احکام القرآن ، احمد بن علي ابوبکر جصاص بيروت، دارالکتب العلميه، ج 2 ، ص 446) و اينکه اميرمومنان (ع).
3. جواب شبه ی سوم نیز از موارد بالا روشن شد که نه نماز ، نماز جماعت بود و نه زکات زکات اصطلاحی. و نه صدقه به نماز آسیب می رساند.
4. نزد اهل لغت در این که « انّما » دلالت بر حصر می کند هیچ تردیدی نیست. در فارسی آن را ترجمه می کنند به « این است و جز این نیست» لذا معنی آیه چنین خواهد بود: « این است و جز این نیست که ولیّ شما ، خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آوردهاند؛ همانها كه نماز را برپا مىدارند، و در حال ركوع، زكات مىدهند.»
در قسمت اوّل این آیه ولایت پیامبر به اثبات رسیده پس نیازی نیست که از زکات دادن آن حضرت در حال نماز ولایت او را اثبات کنیم. در قسمت دوم نیز تنها یک علامت برای ولیّ بعد از خدا و پیامبر بیان شده است و به شخص خاصّی اشاره نشده. حال ممکن است مصداق این قسمت از آیه یک نفر باشد یا هزاران نفر. پس برای تعیین مصداق آیه باید به شأن نزول آیه رجوع شود تا ببینیم این حکم کلّی توسّط پیامبر و اصحاب بر چه کسی تطبیق شده است. و شأن نزول آیه طبق تصریح علمای شیعه و سنّی حاکی است که آن مصداق در زمان پیامبر تنها علی(ع) بوده است. حال اگر ثابت شود که کسان دیگری نیز چنین علامتی را دارا هستند حکم آیه شامل آنها نیز خواهد شد. چون حکم آیه کلّی است نه شخصی. امّا چون دلیل قطعی و مورد پذیرش طرفین (شیعه و سنّی) فقط در مورد علی (ع) وجود دارد لذا علمای شیعه از این آیه تنها ولایت آن حضرت را اثبات می کنند. بلی شیعه روایاتی دارد که طبق آنها تمام امامان شیعه به اين کرامت و شرافت نائل شده و درحال رکوع انگشتر به سائل داده اند. امّا چون اهل سنّت روایات اهل بیت (ع) را ، که طبق حدیث ثقلین اطاعتشان واجب شده ، نمی پذیرند ما از این راه برای اثبات امامت آنها استدلال نمی کنیم. روایات مورد اشاره را در منابع زیر ملاحظه فرمایید
اصول کافي، کليني ، المکتبه الاسلاميه ، ج 1 ، ص 143 حدیث 7 و ص 146 حدیث 16 و ص 228 حدیث 3 ، کمال الدين ج 1، ص 274 -279) البته برخي علماي اهل سنت نیز چنین روایاتی را نقل نموده اند . ر.ک: فرائد السمطين ، جوبيني، موسسه المحمودي، ج 1 ، ص 312، ج 250، ينابيع الموده ، قندوزي ، ص 114
5. شبهه پنجم وقتی وارد است که گفته شود آیه در مورد علی (ع) نازل شده در حالی که می گوییم آیه در صدد بیان علامتی کلّی درباره ی ولیّ بعد از پیامبر است و قضیّه شخصی نیست. لذا شیعه نمی گوید مراد آیه علی (ع) بلکه می گوید مصداق و شأن نزول آیه جریان زکات دادن آن حضرت است. مثل اینکه کسی بین گروهی از دانشجویان که به اردو رفته اند بگوید: همه ی کسانی که در این جمع ، دانشجوی فیزیک هسته ای هستند سر گروه می باشند. لکن تنها یک نفر بین آنهاست که دانشجوی فیزیک هسته ای است. پس تنها او سر گروه می شود ؛ در حالی که حکم به صورت جمع بیان شده بود. مشابه این مطلب در آیات دیگر نیز وجود دارد که واژه جمع ولی مصداق یکی است. برای نمونه در آيه مباهله (آل عمران : 61) «نساءنا» به صورت جمع آمده است در حالي که به اتفاق همه ی مورّخین ، مراد از آن فاطمه زهرا (س) است. همچنین در آيه «فتري الذين في قلوبهم مرض يسارعون فيهم»(مائده آيه 52) ضمير جمع به کار رفته است در حالي که مراد از آن «عبدالله بن ابي» است . در سوره بقره آمده « يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ » که جمله به صورت جمع آورده شده در حالي که مقصود از آن«عمربن جموح است.» (بقره :215)
ثالثاً : اشاره شد که تمامي امامان در حال رکوع انگشتر داده اند ممکن است جمع بودن به اين اعتبار نیز باشد.
6. جواب این شبهه نیز گفته شد که مراد از زکات ، صدقه و انفاق است نه زکات اصطلاحی. افزون بر این ، زکات دادن از مال در هر حال ثواب خواهد داشت ؛ اگر زکات واجب باشد دادن آن لازم است و اگر واجب نشده باشد مستحبّ است. مضاف بر اینها ناداری علی (ع) به این خاطر بود که هر چه از مال دنیا به چنگ می آورد به فقراء می بخشید.
7. جواب این شبهه نیز داده شد که مراد از زکات ، در این آیه ، صدقه و انفاق است نه زکات اصطلاحی. در سایر آیات قرآن نيز زکات به معناي زکات مستحبي به کار رفته است مانند آيات 3 سوره نمل ، 39 سوره هود، 4 لقمان و 7 فصلت که در مکه نازل شده اند ، در حالی که حکم زکات واجب در مدینه بیان شده است . پس مراد در این آیات زکات مستحبي است نه وجوبي و لزومي (منشور جاويد ، جعفر سبحاني ، قم جامعه مدرسين ، ج 1 ، ص210)
جصاص از علماي اهل سنت مي گويد: جمله «ويوتون الزکاه و هم راکعون» دلالت دارد که صدقه مستحبي نیز زکات ناميده مي شود، زيرا علي (ع) انگشتر خويش را به عنوان صدقه مستحبي انفاق کرد. کلمه زکات شامل صدقه واجب و مستحب مي شود. مانند صلوه که اختصاص به نماز واجب ندارد بلکه نماز مستحب را نيز در بر مي گيرد.(احکام قرآن ، جصاص، همان، ج 2، ص 446)
8. اوّلاً شبهه کننده متوجه نبوده يا نخواسته متوجه شود که و هم راکعون حال براي ضمير يؤتون است و يؤتون عطف بر يقيمون الصلوه است معناي آيه اين مي شود که ولي شما فقط خدا و رسول او و کساني هستند که ايمان آورده اند، همان هايي که نماز را بر پا دارند و زکات را در حال رکوع مي پردازند. در نتيجه حال براي ضمير يقيمون نيست تا آن اشکال مطرح شود همين عدم صحت نماز در رکوع نشان مي دهد که حال از يقيمون نمي تواند باشد.
امّا اینکه مضارع همواره بر دوام و استمرار دلالت می کند و دیگر هیچ ، نادرست است. چون مضارع بر ملکه نیز دلالت می کند. و علی (ع) ملکه ی این عمل را در وجودش داشت. یعنی این صفت در وجود او به گونه ای بود که اگر هزاران بار نیز مشابه آن صحنه تکرار می شد او در هر هزار بار آن عمل را انجام می داد.
افزون بر اینها در آیات قرآن کریم بارها از اعمالی که فقط یکبار رخ داده با فعل مضارع یاد شده است. برای نمونه: « يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنَّاسِ . ـــــــ در باره ی هلالهاى ماه از تو سؤال مىكنند؛ بگو: آنها، بيان اوقات(و تقويم طبيعى) براى(نظامِ زندگىِ) مردم. » (البقرة:189) « وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَ ما أُوتيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَليلا. ــــــــ و از تو درباره ی«روح» سؤال مىكنند، بگو: «روح از امر پروردگار من است؛ و جز اندكى از دانش، به شما داده نشده است. » (الإسراء:85) « وَ يَسْئَلُونَكَ عَنْ ذِي الْقَرْنَيْنِ قُلْ سَأَتْلُوا عَلَيْكُمْ مِنْهُ ذِكْراً . ـــــــ و از تو درباره«ذو القرنين» مىپرسند؛ بگو: «بزودى بخشى از سرگذشت او را براى شما بازگو خواهم كرد.» (الكهف:83)
این سوالات طبق شأن نزول آیات فقط یک بار از آن حضرت پرسیده شده اند ولی خداوند متعال سوال آنها را با لفظ مضارع بیان نموده است.
در دنباله ی مطلب شبهه کننده اضافه مي کند«اين روايت جعلي ... » اي کاش اين فرد به خود زحمت مي داد و لااقل منابع اهل سنت را نگاه مي کرد که بيش از 19 نفر صحابه و 78 نفر از علماي اهل سنت اين روايت را که آيه ی مربوط به صدقه دادن علي (ع) در حال رکوع است را نقل کرده اند (ر.ک: الغدير، همان ج 3، ص 220 - 230 ، نفحات الازهار، همان، ج 20 ص 12-18) تا با اين جسارت و بي اطلاعي نمي گفت روايت جعلي است.
اما این شبهه که چرا علمای شيعه و یا شیعیان درحال رکوع صدقه نداده اند.... گويا شبهه کننده حتي يکبار در مساجد شيعيان حضور نيافته تا ببيند که همين الان نيز در بين شيعيان و علما رایج است که در حال نماز مستحبي ، اگر فردي براي کمک به مسجد و يا افراد فقير پول جمع کند دست به جیب کرده در حال نماز پولی در دست او می گذارند تا در اين عمل مستحبي به خليفه ی واقعي و بلافصل پيغمبر ، علي (ع) اقتدا نموده باشند.
9. دلالت این آیه بر خلافت و امامت یک حرف است و بیان مصداق آیه سخنی دیگر. ابتدا باید معلوم شود که مصداق آیه کیست تا بعد نوبت به دلالت آن برسد. و در اینکه مصداق آیه علی (ع) بین علمای طراز اوّل اهل سنّت و شیعه اختلاف نظری نیست. امّا اگر بناست که هر آیه ای با قبل و بعدش معنی شود آنگاه بساط تمام تفاسیر شیعه و سنّی را باید جمع نمود چون هیچ مفسّری همواره چنین نمی کند. بلی آنجا که ربط آیات کاملاً روشن است مفسّرین ربط و سیاق را رعایت می کنند.
ثانیاً حرفی نیست به فرض قبول کنیم که خدا در صدد تشویق مسلمین به دوستی با مومنانی است که نماز را به پاداشته و در حال رکوع زکات می دهند. پس همه ی مردم امر به دوستی با علی (ع) شده اند. چون تنها مصداق این آیه طبق اعتراف علمای شیعه و سنّی علی (ع) است. از طرفی طبق مسلّمات تاریخ شکّی در این نیست که علی (ع) خلفای سه گانه را دوست خود نمی دانست. و دوستی آنها را نسبت به خود و خاندانش قبول نداشت. پس اینها برخلاف حکم خدا در این آیه عمل نموده اند. این چه دوستی است که خانه ی علی را آتش می زنند.
امّا اگر گویند که آیه امر به دوستی تمام مومنین با همدیگر می کند گوییم پس قسمت اوّل آیه را چه می کنید؟ خدا ابتدا ولایت خود بر مردم اثبات می کند آنگاه به ولایت پیامبر می پردازد و در رتبه ی سوم ولایت آن کس را که نماز را به پا داشته در حال رکوع زکات می دهد. پس به وضوح معلوم است که ولایت او نیز از سنخ ولایت خدا و رسول است. و چون ولیّ در آیه مطلق به کار رفته تمام معانی آن ( سرپرستی و حاکمیّت ، حقّ تصرّف داشتن ، نصرت و دوستی و محبّت ) را افاده می کند. چون تقیید مطلق نیازمند دلیل است. کسی که می گوید منظور از ولیّ ، دوست است باید دلیل اقامه کند که به چه دلیل از بین چندین معنای ولیّ تنها یکی را برمی گزیند. و چنین دلیل قانع کننده ای برای آنها نیست.
صاحب محتوی:
پرسمان دانشجویی
زبان :
فارسی
منبع اصلی :
http://www.maaref.porsemani.ir//content/%D8%B4%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%AA-%D9%88%D9%87%D8%A7%D8%A8%D9%8A%D8%AA
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پایگاه پرسش و پاسخ های معارف سایت پرسمان
نوع منبع :
پرسش و پاسخ , کتابخانه عمومی
مخاطب :
بزرگسال
خروجی ها :
Mods
Doblin core
Marc xml
MarcIran xml
مشخصات کامل فراداده
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال
×
درخواست مدرک
کاربر گرامی : برای در خواست مدرک ابتدا باید وارد سایت شوید
چنانچه قبلا عضو سایت شدهاید
ورود به سایت
در غیر اینصورت
عضویت در سایت
را انتخاب نمایید
ورود به سایت
عضویت در سایت