فرقه‏ هاي مسيحيت | کتابخانه مجازی الفبا

نزديک ترين يا بهترين گروه مسيحي کدام است که نظرياتشان به اسلام نزديک تر است؟

در ابتدا بايد توجه داشت که آنچه از حضرت مسيح و به نام دين مسيح امروزه وجود دارد و کتابي که آن را از آن حضرت مسيح مي دانند، ديني است تحريف شده و آن کتاب نيز کتابي است که به گفته خودشان حدود 100 پس از به صليب کشيدن حضرت عيسي(ع) نوشته شده است.

اما به هر حال از آنجا که هر چيزي کاملا از حق و حقيقت تهي نيست و در واقع باطل مطلق وجود ندارد در اين دين نيز رگه هايي از حقيقت را مي توان يافت اما بايد بياد داشت که انسان عاقل تا زماني که ماشين بي نقص و ايمني وجود دارد هيچ گاه با ماشين و وسيله ناامن، با آنکه قابل استفاده باشد، مسيري طولاني را طي نمي کند.

دين مسيحيت پس از به صليب کشيدن حضرت مسيح تا کنون به فرقه ها و گروه هاي مختلفي تقسيم شده است. اين دين و مذهب داراي سه فرقه اصل و عمده و چندين فرقه اي فرعي است. فرقه اي اصلي آن عبارتند از: 1. مذهب کاتوليک 2. مذهب اُرتُدوکسي 3. مذهب پروتستان.

مذهب کاتوليک که در واقع اولين فرقه اين دين است مذهبي است که در بدو ظهور شامل عموم مسيحيان مي شد. بزرگان اين مذهب علاوه بر اعتقاد به «الفت و مهرباني و محبت، اتحاد و تثليث» قائل به اين نيز هستند که کشيشان کاتوليک نمايندگان حقيقي خداوند بر روي زمين اند و پاپ در رأس اين مقامات قرار دارد و افراد ديگر نمايندگان اويند. اينان قائل به غسل تعميد، قرباني، اعتراف نزد کشيش هستند. کشيشان اين فرقه ازدواج نمي کنند و معتقداند که پاپ از گمراهي و اشتباه مبرا است.

اين گروه قائل به تثليث يعني خداي پدر، خداي پسر و روح القدس هستند با آنکه آنها را سه تا مي دانند معتقدند، يکي اند و اعتقاد به گناه اوليه نيز دارند. از آنجا که اين گروه تسلط زيادي بر جامعه داشتند و اموال بسياري در دست آنها بود و نيز عقايدي مانند اعتراف به گناه را داشتند مورد اعتراض قرار گرفتند و پس از آن فرقه هاي ديگري از مسيحيت منشعب شدند که اولين فرقه آن، فرقه اُرتُدوکسي است. اين فرقه نيز در اصول با آنها متحداند جز آنکه در برخي مسائل با آنها اختلاف دارند. مسائلي مانند: مرجعيت کامل پاپ و دستگاه کليسا، مصون از اشتباه بودن پاپ: که اين گروه در اين مسائل از کاتوليک ها جدا مي شوند. کشيشان اين فرقه ازدواج مي کنند و دعاها را بر خلاف مذهب کاتوليک که به زبان عبري يا يوناني نمي خوانند بلکه زبان آن منطقه اي مي خوانند که مردمان آنجا مخاطب آن دعا قرار مي گرفتند.

مذهب و فرقه ديگر اين مذهب پروتستان است، مذهبي که اين نيز بر عليه ارتجاع و سخت گيري هاي مذهب کاتوليک شکل گرفت. اين گروه نيز همانند مذهب اُرتُدوکس در پي آن بودند که از زير سلطه پاپ خارج شوند. اين فرقه در سال 1488م عليه دکان کشيشان کاتوليک مبني بر خريد و فروش گناه و بهشت و جهنم و عفونامه اي پدران روحاني آشکارا به اعتراض برخاستند و رهبري آن را فردي به نام لوتر بر عهده داشت. در واقع در مذهب پروتستان مردم بيشتر آزادي دارند تا در مذهب کاتوليک. در اين مذهب، نهاد ديني نداريم، هر فردي مي تواند به آزادي اصول عقايد خويش را از کتاب مقدس بدست آورد و نيازي به کشيش ندارد. ايشان به بکارت حضرت مريم و برزخ عقيده اي ندارند.

البته بايد توجه داشت که اينک هر سه فرقه بسيار در آموزه هاي خود تغيير و تعديل ايجاد کرده اند به طوري که امروزه بسياري از کاتوليک ها با آنکه معتقد به مذهب کاتوليک هستند اما در صدد ارائه تفسيري قابل قبول تر از تثليث اند و به آن چيزي که عرفاي مسلمان در مورد ذات و صفات الهي مي گويند، نزديک مي شوند.

به هر حال آنچه رخ داد اين بود که تشکيلات کليسا به سبب انحرافاتي که در آن رخ داد کم کم استيلاء و تسلط خود را بر هدايت عقايد مردمان از دست داد و در واقع از اين پس رفته رفته ما شاهد تولد و ظهور سکولاريسم و جدايي کامل دين از تمام عرصه هاي زندگي اجتماعي و سياسي بشر هستيم. چرا که هموراه انسانها نياز به افرادي دارند تا در امور و آموزه هاي ديني آنها آگاه و صاحب نظر باشند اما آن گاه که هيچ صاحب نظري و مرجعي در کار نباشد- چنانکه در هر علمي نياز به مرجع و صاحب نظر است- انحراف در آن به تمام اقشار مؤمنين رخنه مي کند و دين که مسأله اي تنها فردي نيست و پيامبران نيز براي اين نيامدند تا دين را در پستوخانه ها جاي دهند بلکه دين امري است انساني و مربوط به تمام شئون انسان است لذا چون چنين مرجعي حذف شد، سکولاريسم و کم کم الحاد متولد گرديد.

به هر حال به نظر مي رسد که بايد به دين مسيحيت به عنوان يک کل نگاه کرد و آنکه قصد دارد وجه شباهت ها و تفاوت هاي آن را با دين اسلام دريابد ضروري است که به اين دين از منظري کلي و فراگير نظر اندازد نه اينکه در پي بررسي يک فرقه و يا يک مذهب باشد. چنانچه وقتي کسي نيز قصد دارد در مورد دين اسلام تحقيق کند اگر به تعداد افراد طرفدار يک فرقه و قدرت فرقه اي نگاه کند مستقيما بايد به سراغ مذهب اهل تسنن برود چرا که تشيع همچون مذهب تسنن اکثريت را به خود اخصاص نمي دهد.

در پايان بايد گفت و باز هم تأکيد کرد که آن گاه پيامبري جديد مي آيد بدين معني است که مردمان از آموزه هاي پيامبر و دين خود بسيار فاصله گرفته اند و آن دين دچار انحراف شده است و چون حقيقت در اين صورت، صورتي متکثر مي يابد لازم است لااقل فرقه هاي اصلي آن دين را مورد بررسي قرار داد تا حقيقت پنهان شده در آن دريافته شود.

پرسمان دانشجویی