بهائىگرى فرقهاى منشعب از بابىگرى است. بنيانگذار آن ميرزا حسينعلى نورى معروف به بهاءاللَّه است. او در سال 1233 در تهران به دنيا آمد و در شمار نخستين گروندگان باب و مبلّغان او قرار گرفت. پس از اعدام باب ميرزا يحيى (معروف به صبح ازل) ادعاى جانشينى باب را كرد و چون در آن زمان بيش از نوزده سال نداشت برادرش ميرزا حسينعلى (بهاءاللَّه) زمام كارها را در دست گرفت. در سال 1268 بابيان به ناصرالدين شاه تيراندازى كردند و چون شواهدى بر نقش حسينعلى در اين كار وجود داشت، در پى دستگيرى و اعدام او برآمدند. او به سفارت روس پناه برد، سفير و دولت روس از او حمايت كردند و به اين وسيله از مرگ نجات يافت. او سپس به بغداد رفت و در نامهاى به سفير روس از وى و دولت روس قدردانى كرد. در بغداد كنسول دولت انگليس و نماينده دولت فرانسه با او ملاقات كرد و حمايت دولتهاى خود را به او ابلاغ كرده و تابعيت انگلستان و فرانسه را به او پيشنهاد نمودند. ميرزا يحيى (صبح ازل) نيز مخفيانه به بغداد رفت. در اين هنگام بغداد، كربلا و نجف مركز اصلى فعاليت بابيان شد و در پى اختلاف بر سر ادعاى «موعود بيان» يا «من يُظهِرُهُ اللَّه» آدمكشىهاى شديدى بين بابيان رواج يافت. نزاع بين حسينعلى و ميرزايحيى بر سر اين ادعا موجب افتراق بابيان به دو فرقه بهائيه (پيروان حسينعلى) و ازليه (پيروان ميرزايحيى) شد. گفته شده است كه در پى اين منازعات ميرزايحيى برادرش بهاءاللَّه را مسموم كرد و بر اثر آن بهاءاللَّه تا پايان عمر به رعشه دست مبتلا بود. ميرزاحسينعلى پس از اعلام «من يُظهِرُهُ اللهى» خويش ادعاى الوهيت و ربوبيت نمود. او خود را «خداى خدايان، آفريدگار جهان، خداى تنهاى زندانى، معبود حقيقى»، «رب مايُرى و مالا يُرى» ناميد. پيروانش نيز پس از مرگ وى قبر او را قبله خويش گرفتند. او افزون بر ادعاى ربوبيت، شريعت جديد آورد و كتاب «اقدس» را نگاشت. بهائيان آن را «ناسخ جميع صحائف» مىدانند. او كتابهاى ديگرى نيز نوشته است كه پر از اغلاط املايى و انشائى است. مهمترين كتاب او «ايقان» است كه به خاطر وجود اغلاط بسيار در زمان حياتش مورد تصحيح و تجديد نظر قرار گرفت. فرقههاى بابى و بهائى : بعد از اعدام سيد على محمد، بابيت به سه فرقه تقسيم شد و بعد از مرگ بهاءاللَّه نزاعى بين دو برادر (عباس افندى و محمد على) به وجود آمد و به تبع آن دو فرقه ديگر افزوده شد، در نتيجه مجموعاً پنج فرقه شدند : 1 . ازليه (به رهبرى ميرزا يحيى نورى، صبح ازل )، 2 . بهائيه (به رهبرى ميرزا حسين على، بهاءاللَّه )، 3 . بابيه خالص (فقط رهبرى سيد على محمد باب را قبول دارند )، 4 . بابيه بهائيه عباسيه (قبول رهبرى عبدالبهاء عباس افندى ) 5 . ناقضون (اتباع ميرزا محمد على، برادر عبدالبهاء )(1) . عقايد بهاييت : چندى از عقايد و احكام بهائيت عبارت است از: 1 . با ظهور سيد على محمد باب اسلام پايان گرفته و اينك دين جديد ظهور كرده و مردم بايد همگى بهايى شوند(2) . 2 . پنهان كردن دين (تقيه) ضرورى است. 3 . روزه نوزده روز است، قبل از عيد شروع و به عيد نوروز ختم مىشود . 4 . نماز جماعت باطل است مگر در نماز ميت . 5 . قبله مرقد بهاءاللَّه در شهر عكا است . 6 . حج براى مردان واجب است و بر زنان واجب نيست. «حج» در خانهاى كه بهاء در آن اقامت داشته، يا در خانهاى كه سيدعلى محمد باب در شيراز در آن سكنى داشته است به جا آورده مىشود . 7 . اعياد عبارت است از : - عيد ولادت باب، اول محرم . - عيد ولايت بهاء، دوم محرم . - عيد اعلان دعوت باب، پنجم جمادى . - عيد نوروز(3)، 8 . نماز پنج تكبير دارد و در دو وقت خوانده مىشود: يكى هنگام تولد و ديگرى هنگام مرگ . عبادتگاهها طبق وصيت بهاء بايد از نه مناره و يك گنبد تشكيل بشود. اين عبادتگاهها در فرانكفورتِ آلمان، سيدنى در استراليا، كامپالا در اوگاندا، ليميت در شيكاگو، پاناماسيتى در پاناما و دهلىنو در هندوستان است(4) . همچنين در فروع تعاليم بهائيت به احكامى برمىخوريم كه بعضى از آنها عبارت است از : - ازدواج با محارم غير از زن پدر، حلال مىباشد . (يعنى با حكم بر حرمت ازدواج با زن پدر، ازدواج با خواهر و دختر و عمه و خاله و ديگران حلال مىگردد! ) - معاملات ربوى آزاد و حلال است . - تمام اشياء حتى خون، سگ، خوك، بول و... پاك است . - حجاب زنان ملغى مىباشد . - دخالت در سياست ممنوع مىباشد . در بررسى عقايد، احكام و تاريخ بهائيت به روشنى معلوم مىگردد كه استعمار براساس برنامه و طرح از پيش تعيين شدهاى، به مرور و در مراحل مختلف، به منسوخ اعلام نمودن دين اسلام و نفى و انكار نبوت، امامت، معاد و تعاليم و قوانين و احكام مقدس و نورانى قرآن پرداخته است. آنان ابتدا ادعاى نيابت خاص حضرت حجت(عج )، پس از آن ادعاى مهدويت، سپس ادعاى نبوت و در آخر ادعاى الوهيت و نسخ اسلام مىنمايند! در پى آن به هدم و نابودى آثار اسلام فرمان مىدهند و به ساختن كعبه جديد! در شيراز اهتمام مىورزند و با آداب و ادعيه و ذكر و زيارتنامههاى استعمار ساخته به طواف بر گرد آن مىپردازند! و مطابق با خواست و اهداف استعمار، به رفع حجاب و پوشش زنان فرمان مىدهند و چون همواره از تعاليم و آموزههاى سياسى اسلام و تشيع رنج بردهاند، از اصل ورود و دخالت در سياست را ممنوع اعلام مىنمايند! بدين ترتيب همه زمينهها آماده و مهيا مىشود تا مبانى و اركان اعتقادى و ارزشهاى اخلاقى و پايبندىهاى معنوى متزلزل شوند و وحدت و يكپارچگى مسلمانان به تفرقه و تشتت تبديل گردد و از قدرت بىنظير مذهب تشيع و مراكز علم و فقاهت و مراجع و فقها و علماى بيدار و آگاه كه مدافعان راستين اسلام و سنگرهاى مستحكم دفاع از هويت دينى و استقلال و شرف و اعتلا و اقتدار مسلمانان مىباشند، كاسته شود و راههاى تاخت و تاز و سلطه استعمار خارجى صاف و همواره گردد . كتابهاى بهائىها عبارتند : 1 . الاتقان ؛ 2 . اشراقات والبشارات والطرزات ؛ 3 . مجموعه الواح مباركه، كه وصاياى بهاء به پسران خود مىباشد ؛ 4 . كتاب شيخ ؛ 5 . الدرر البهية ؛ 6 . الحجج البهية ؛ 7 . الفرائد ؛ 8 . فصل الخطاب 9 . اقدس . برخى نيز برآنند كه اين كتابها را به بهاء نسبت دادهاند ولى او ننوشته است بلكه پيروان او نوشته و به او نسبت دادهاند (المدخل الى دراسة الاديان والمذاهب، ص 311 و 312. ) براى آگاهى بيشتر ر.ك : الف. احمد بهشتى، الايات البينات، (شخصيت و انديشههاى كاشف الغطاء)، آيتاللَّه العظمى جعفر كاشف الغطاء، نشر انديشههاى اسلامى ب. نورالدين چهاردهى، بهائيت چگونه پديد آمد، انتشارات فتحى پ. محمد محمدى اشتهاردى، ارمغان استعمار، انتشارات نسل جوان ت. رضا برنجكار، آشنايى با فرق و مذاهب اسلامى، صص 181 - 194 ث. ابوتراب هدائى، بهائيت دين نيست ج. تاريخ باب و بهاء، ترجمه حسن فريد گلپايگانى چ. جمعى از نويسندگان، قائم، پيامبر، خدا، كداميك؟ ح. فضل اللَّه مهتدى، خاطرات صبحى خ. يوسف فضايى، بابىگرى و بهايىگرى شما براي اطلاع از جزئيات بهائيت شناسي و آشنايي به انحراف ها و آسيب هاي آنان مي توانيد به اين سايت مراجعه نماييد:
http://bahaeyat.persianblog.ir