غالب تركمن هاي ايران مسلمان هاي سني حنفي مذهب هستند (پيروان امام ابو حنيفه) و از ميان فرقه هاي مذهبي به فرقه ي نقشبنديه تمايل بيشتري دارند كه به وسيله ي خواجه بهاءالدين محمد نقشبندي بخارايي پايه گذاري شد. نقشبندي ها پيروان خود را «صوفي»، مبلغان خود را «مرشد» و تعاليم مربوط به آن را «علم باطن» مي دانند اين فرقه در قرن هاي هشتم ونهم در شبه قاره هند ايجاد شده است و تأثير چشمگيري در اين شبه قاره و آسياي ميانه داشته است. بر اثر انشعاباتي كه در قرون بعد در تصوف پيدا شد و رشته ها و فرقه هاي متعددي بوجود آمد. هر دسته و فرقه در صدد حفظ موقعيت خود در برابر فرقه هاي ديگر و گروه متشرعين برآمده و هر كدام سلسله مشايخ خود را به نحوي به اصحاب پيامبر(ص) و يا به يكي از ائمه اهلبيت (ع) رسانيدند چنان كه فرقه نقشبنديه توسط ابراهيم ادهم به امام زين العابدين(ع) خود را نسبت دادند. به طور كلي، اهل سنت امامان معصوم شيعه را به عنوان امام قبول ندارند. فقط اميرالمؤمنين علي(ع) را خليفه چهارم مي دانند ولي محبت اهلبيت را لازم مي دانند و همين طور فضايل علمي امامان را قبول دارند.جهت آگاهي از چگونگي باور آنها به اميرالمومنين علي(ع) مي توانيد به مقاله نيم نگاه و تحليلي از صوفيه نعمت اللهيه و گنابادي كه در سايت همين مركز به آدرس زير مي باشد مراجعه نماييد:
http://adyan.porsemani.ir/