در رثای امام صادق(ع) | کتابخانه مجازی الفبا

شعر از يوسف رحيميکوچه کوچه مدينه لبريز ازعطر و بوي محمّدي شده استبه تن شهر باز گشته حياتغرق در رفت و آمدي شده است*دم به دم با دم مسيحائيتمنتشر مي کني حقايق رابه ديار مدينه مي بخشدچشمهاي تو صبح صادق را*مثل جدّت مدينة العلميششمين آفتاب انديشهبا بيان پيمبرانه‌ي توشد به پا انقلاب انديشه*با شکوه تو تا هزاران سالسرفراز است رايت شيعهکه به «قال الامام صادق» هازنده مانده هويّت شيعه*لحظه لحظه زُراره پرور بوديابن طاها! نبوغ چشمانتشده صدها مفضّل و جابرريزه خوار فروغ چشمانت*در عروج الهی ات هر دمجان تو شوق بندگي داردنيمه‌ی شب قنوت دستانتدرس عشق و پرندگي دارد*مست پرواز مي‌کند دل راربناي فصيح چشمانتبه جهان جان تازه بخشیدهلحظه لحظه مسيح چشمانت*يک شب بيقرار و بارانيکه تو بودي انيس سجادهاز غم تو فراتِ خون مي شد........زمزم چشم خيس سجاده *آن شبي که در آتش کينهباغ ياس و شقايقت مي سوختهيزم و تازيانه آوردندچقدر قلب عاشقت مي سوخت*اي محاسن سپيد آل الله!دست بسته تو را کجا بردندتن تو در مدينه بود امادلتان را به کربلا بردند*قلب تو مثل اين حسينيه هاشب جمعه هميشه هيأت داشتداغ هفتاد و دو گل پرپردر نگاه ترت اقامت داشت*گريه بر داغ سيد الشهداشده بود افضل العباداتتوقت روضه دل تو زائر بودگوشه‌ی قتلگاه ميقاتت*مجلست روضه خوان نمي خواهددر حضورت اشاره اي کافي استتا شود حجره‌ی تو کرب و بلاگريه‌ی شيرخواره اي کافي است*آن شبي که سه مرتبه آمدخاتم الانبيا به ياري تواز غروب غريب عاشوراياد مي کرد اشک جاري تو*....اين طرف بي کسي اهل حرمآن طرف ازدحام و هلهله بوداين طرف يک امام بي ياورآن طرف يک سپاه حرمله بود*ديگر از کاروان عاشوراچشم در خون نشسته اي ماندهتکيه گاهي به غير غربت نيستآه نيزه شکسته اي مانده*يک نگاهش به غربت زينبيک نگاهش به سوي جانان استلحظه هاي تلاطم عرش ولحظه هاي عروج قرآن است *ضربه‌ی تيغ ها رقم مي زدغرق خون،‌ اعظم مصائب را«أم حسبت...» به روي ني بردندسر زخمي نجم ثاقب را

پرسمان دانشجویی