معصومین (ع) چند ساعت در شبانه روز می خوابیدند؟ بطور کلی برای یک مومن واقعی بهترین موقع خواب و زمان آن چقدر است؟ | کتابخانه مجازی الفبا

معصومین (ع) چند ساعت در شبانه روز می خوابیدند؟ بطور کلی برای یک مومن واقعی بهترین موقع خواب و زمان آن چقدر است؟

خواب، یکی از آیات الهی بوده و از نیازهای ضروری حیات موجودات عالم به حساب می آید، ولی پرخوابی مایه تضییع عمر شده و در روایات اسلامی، غضب الاهی را به دنبال دارد. نسبت به این که مقدار خواب ائمه (ع) چقدر بوده روایتی در دست نداریم و نیز نسبت به این که مقدار خواب انسان باید چند ساعت باشد از نظر روانشناسی حد معینی را نمی توان بیان کرد و انسان های مختلف بر حسب طبیعت خود، به اندازه های مختلفی از خواب نیازمندند. روایات اولاً حد متعادل خواب را بین 6-8 ساعت بیان کرده و ثانیاً زمان های معینی مثل اول شب و خواب قیلوله را بهترین زمان خواب دانسته و از خوابیدن در ساعاتی از شبانه روز مثل بین الطلوعین، سحرگاه و آخرین ساعات روز نهی کرده اند.

خوابیدن و خواب دیدن یکی از آیات الهی و نشانه وجود قدرتی شاعر و با اراده در تدبیر و اراده جهان بوده و به عنوان یکی از نیازهای ضروری انسان به حساب می آید، چنانکه قرآن کریم می فرماید: وجعلنا نومکم سباتا[1]، تعبیر به سبات اشاره لطیف به تعطیلی قسمت های قابل توجهی از فعالیت های جسمی و روحی انسان در حال خواب است و همین تعطیل موقت، سبب استراحت و بازسازی اعضای فرسوده و تقویت روح و جسم و تجدید نشاط انسان و رفع هرگونه خستگی و ناراحتی و بالاخره آمادگی برای تجدید فعالیت می شود.

خواب نقش مهمی در سلامت انسان دارد و به همین دلیل، پزشکان روان شناس تلاش می کنند که خواب بیماران خود را به صورت عادی تنظیم کنند چرا که بدون آن، تعادل روانی آنان ممکن نیست، افرادی که به صورت طبیعی نمی خوابند افرادی پژمرده، عصبانی، افسرده، غمگین و ناراحتند و به عکس کسانی که از خواب معتدلی بهره مندند به هنگامی که بیدار می شوند نشاط و توان فوق العاده ای در خود احساس می کنند.[2]

البته باید توجه داشت که پر خوابی، سبب تضییع عمر می شود و چنان که در بعضی از روایات آمده خشم پروردگار متعال را به همراه دارد، در کتاب من لایحضره الفقیه از امام کاظم (ع) روایت شده است که خدای متعال، بنده ای را که زیاد اهل خواب است را دشمن می دارد.[3] و در روایتی نیز حضرت موسی (ع) از خدای متعال درباره بدترین بندگان سؤال نموده که خطاب شد آن بنده ای که در شب مانند مرداری به خواب رفته و روز خود را به بطالت بگذارند بدترین بندگان است.[4]

اما نسبت به این که خواب معصومین (ع) در شبانه روز چند ساعت بوده، روایت و اطلاع دقیقی در دست نبوده و نسبت به مقدار خواب طبیعی یک انسان نیز نمی توان جواب مسلمی ارائه داد چرا که مقدار خواب طبیعی برای انسان ها یکسان نبوده و هیچگونه حد معینی برای آن نمی توان در نظر گرفت، بلکه هر کس باید با تجربه و توجه به میزان فعالیت های جسمی و روحی، میزان نیاز خویش به خواب را دریابد[5] و تحقیقات علمی نشان داده است که احتیاج آدمی به جواب مسئله پیچیده ای است مثلاً پاره ای از مردم به 5، 7، 8 ساعت خواب و قریب 14% مردم به 10 ساعت خواب نیاز دارند.[6]

در روایات اسلامی اولاً خواب متعادل را برای انسان مؤمن بین 6-8 ساعت معرفی شده است، چرا که در بعضی از روایاتی که برنامه های شبانه روز را برای مؤمن معرفی می کنند. یک چهارم شبانه روز را برای استراحت و بعضی روایات دیگر یک سوم شبانه روز را برای استراحت انسان[7] قرار داده اند که مقدار آن بین 6-8 ساعت در شبانه روز است، البته خواب بر حسب سن آدمی نیز، تفاوت داشته و هر چه انسان پیرتر می شود و یا به کمالات معنوی بیشتری دست پیدا می کند خواب او کمتر می شود.

ثانیاً زمان های مختلفی مثل زمان خواب قیلوله (یک ساعت قبل از اذان ظهر) و خواب اول شب[8] به عنوان بهترین زمان های خواب معرفی شده و زمان های دیگری مثل بین الطلوعین[9]، آخر شب[10] (سحرگاه) و آخرین ساعات روز به عنوان بدترین زمان های خواب در شبانه روز معرفی شده اند.

اسلام کوئست نت