آیا این‌که گفته‌‌اند: «اگر زنی آیات 55 تا 57 سوره یاسین را بر قند و نبات بخواند و آن را به شوهرش بدهد تا بخورد، شوهر نسبت به زن مهربان شده و موجب زیاد شدن محبت می‌شود»، صحیح است؟ | کتابخانه مجازی الفبا

آیا قضیه زیر حدیث است؟ و آیا چنین چیزی صحت دارد؟ اگر شوهر به زن محبت نمی‌کند، زن می‌تواند آیات زیر را بر قند و نبات بخواند و بدمد و بدهد تا شوهرش از آن قند و نبات بخورد. یا این‌که این آیات شریفه را بر گلاب بخواند و بدمد و سپس گلاب را به صورت بمالد. انشاء الله شوهرش مهربان و مطیع می‌گردد: «إِنَّ أَصْحابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فی‏ شُغُلٍ فاکِهُون هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فی‏ ظِلالٍ عَلَى الْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ لَهُمْ فیها فاکِهَةٌ وَ لَهُمْ ما یَدَّعُونَ»؛ (کنزالحسینی، ص 44).

باید توجه داشت؛ قرآن کریم، کتاب انسان‌سازى است و هدف آن، هدایت انسان به سوى کمال و برآوردن نیازهاى بشر در این مسیر است. این هدف، عمدتاً در محورهای اعتقادیات، اخلاقیات و احکام، پی‌ریزى شده است؛ بنابر این، قرآن، کتاب کیهان‌شناسى، زیست‌شناسى، طبابت و ... نیست، بلکه شأنش بالاتر از این معنا است. اما قرآن می‌تواند عاملى معنوى براى شفاى امراض جسمى و روحی باشد. در این مورد نیز هم خود قرآن اشاره دارد: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً»؛[1] و آنچه از قرآن نازل می‌کنیم (همه مایه) شفا و رحمت براى مؤمنان است و ستمگران را جز خسارت نمی‌افزاید. و هم از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) روایات و احادیث متعددى به دست ما رسیده است، ولی با تحقیق و جستجو در منابع حدیثی سفارشی مبنی بر آنچه در پرسش آمده، یافت نشد. و تنها در کتاب‌های مربوط به علوم غریبه و طلسمات چنین چیزی آمده است که نمی‌توان منشأ آن را روایات دانست. به علاوه؛ شرع مقدس برای جلب محبت و مهربانی میان زن و شوهر آداب و دستوراتی دارد که لازم است یک مسلمان به آنها که جنبه الهی دارند و برآمده از وحی است، پایبند باشد و در زندگی خود اجرا نماید. امام صادق(ع) سفارشات زیر را به هر یک از زن و شوهر ارائه فرموده‌اند: «مرد در پیوند میان خود و همسرش از سه چیز بی‌نیاز نیست: 1. همدلى با زن تا از این راه محبت و دلبستگى زن را به خود جلب کند. 2. حُسن خلق و متوجه کردن دل زن به سوى خویش با قیافه‌اى که در چشم زن خوشایند باشد. 3. توسعه دادن در معیشت همسر. زن هم در ارتباط میان خود و همسر همدلش از سه خصلت بی‌نیاز نیست: 1. خویشتن‌داری از هر آلودگى تا دل شوهر در اعتماد به وى در هر خوش و ناخوش مطمئن باشد. 2. مراقب حال شوهر بودن تا اگر لغزشى از او سر زد شوهر با او مهربان باشد. 3. اظهار عشق به شوهر با دل‌رُبایى و زیبا ساختن خویش در چشم وى».[2] همچنین برای آگاهی بیشتر نمایه‌های زیر را مطالعه کنید: «وظایف زن و شوهر نسبت به یکدیگر»، سؤال 850 «تقویت علاقه و محبت به همسر»، سؤال 10162 «دوستی یا دوری از زنان»، سؤال 2187

اسلام کوئست نت