اگر شخصی نیتی در کارش داشته باشد، برای رضای خدا کاری انجام دهد، اما به محض انجام دادن آن وظیفه نیت خالصش از بین برود، آیا با این وجود، اجری نزد خدا دارد؟ | کتابخانه مجازی الفبا

اگر شخصی نیتی در کارش داشته باشد، برای رضای خدا کاری انجام دهد، اما به محض انجام دادن آن وظیفه نیت خالصش از بین برود، آیا با این وجود، اجری نزد خدا دارد؟ کلا در مفهوم نیت خالص توضیحاتی بفرمائید. چطور می توان ریا را از این نیت جدا کرد؟

در فرهنگ اسلام، نه تنها حُسن فعلی (خوب بودن عمل) لازم است، بلکه حسن فاعلی (با نیت خالصانه انجام دادن) نیز در قبولی اعمال شرط شده است. مضافاً بر این که، تنها انجام خالصانه اعمال، کافی نسیت. استمرار نیت خالصانه، شرط دیگر قبولی اعمال است. خداوند می فرماید: "ر کس کار نیکى بیاورد، ده چندان آن پاداش دارد، و هر کس کار بدى بیاورد، جز مانند آن مجازات نشود، و بر آنها ستم نرود". همان طور که در آیه مورد نظر می بینید، خداوند نمی فرماید: "ر کس کار خوب انجام دهد"، بلکه می فرماید: "رکس کار خوب را با خود بیاورد". معنای آیه این است که انسان باید بعد از انجام کار های نیک و حسنات، شرایطی را مهیا کند، تا بتواند این اعمال صالح را با خود به سرای باقی ببرد.

یکی از مشکل ترین کارها، تداوم اخلاص در اعمالی است که انسان برای خداوند انجام می دهد. احیاناً، اخلاص در عمل و استمرار برآن، مشکل تر از انجام اصل عمل است. امام صادق (ع) می فرماید:" باقی ماندن بر عمل خالصانه، سخت تر از اصل انجام عمل است". [1]

بنابراین، در فرهنگ اسلام، نه تنها حُسن فعلی (خوب بودن عمل) لازم است، بلکه حسن فاعلی (با نیت خالصانه انجام دادن) نیز در قبولی اعمال شرط شده است. مضافاً بر این که تنها انجام خالصانه اعمال، کافی نسیت. استمرار نیت خالصانه، شرط دیگر قبولی اعمال است. خداوند در قرآن به زیبایی، این مسئله را بیان کرده است. در باب صدقات (نیکی ها) می فرماید: "اى مؤمنان! صدقات خود را با منّت و آزار باطل نکنید، مانند کسى که براى ریا و نمایاندن به مردم مالش را انفاق مى‏کند و به خدا و رستاخیز ایمان ندارد. پس حکایت آن چون تخته سنگى است که بر آن خاکى باشد و رگبارى بر آن ببارد و خاک آن را بشوید. آنان به چیزى از آنچه حاصل نموده‏اند دست نیابند، و خداوند گروه کافران را هدایت نمى‏کند". [2]

این آیه در بیان حال کسانی است که اعمال نیک و با نیت خالصانه انجام می دهند، سپس به سبب منت گذاشتن و اذیت کردن (که نشان از نیت غیر خالص دارد)، عملش را باطل می کنند. خداوند این افراد را به ریا کارانی تشبیه کرده است که همه اعمالشان، از ابتدا و به سبب ریا، باطل است.

پس همان طور که انجام عمل نیک، سفارش شده است، نگه داری از آن نیز، مهم شمرده شده است. انجام اعمال پسندیده، مثل به دست آوردن گوهری گرانبها است. وقتی شخص، چنین گوهری را به دست می آورد باید به خوبی از آن مواظبت کند تا بتواند در بازار قیامت آن را ارائه کند. خداوند می فرماید: "ر کس کار نیکى بیاورد، ده چندان آن پاداش دارد، و هر کس کار بدى بیاورد، جز مانند آن مجازات نشود، و بر آنها ستم نرود". [3] همان طور که در آیه مورد نظر می بینید، خداوند نمی فرماید: "ر کس کار خوب انجام دهد"، بلکه می فرماید: "رکس کار خوب را با خود بیاورد". بنابر این، معنای آیه این است که انسان باید بعد از انجام کار های نیک و حسنات، شرایطی را مهیا کند، تا بتواند این اعمال صالح را با خود به سرای باقی بیاورد. [4] لذا باید از هرگونه ریا، منت گذاشتن و .. که باعث از بین رفتن حسنات می شود، خود داری کند.

از برخی روایات، چنین استفاده می شود که اگر شخص، در اعمالش مقداری هم برای غیر خدا انجام دهد، مورد قبول واقع نمی شود. امام صادق (ع) می فرماید: خداوند فرموده است. من بهترین شریک هستم. هر گاه کسی عملی را هم برای من و برای غیر من انجام دهد، تا خالصانه انجام ندهد، مورد قبول من واقع نمی شود. (و همه آن عمل را به شریکم می دهم)! [5]

دیگر مباحث مهم و مربوط به اخلاص و نگه داری آن را می توانید در آدرس های زیر ببینید.

1. سؤال 738 (سایت: 1038)، تحصیل نیت خالص.
2. سؤال 5073 (سایت: 5295)، درمان ریا.
3. سؤال 1320(سایت: 1320)، تناسب ثواب با اعمال.

اسلام کوئست نت