چرا خداوند به جای این که بگوید اهل دنیا را هدایت و راهنمایی کنید، به پیامبرش فرمود اهل دنیا را خوار بشمار و با آنها همنشین مشو و هرچه که دارند را کوچک بشمار؟ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا خداوند به جای این که بگوید اهل دنیا را هدایت و راهنمایی کنید، به پیامبرش فرمود اهل دنیا را خوار بشمار و با آنها همنشین مشو و هرچه که دارند را کوچک بشمار؟ | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
چرا خداوند به جای این که بگوید اهل دنیا را هدایت و راهنمایی کنید، به پیامبرش فرمود اهل دنیا را خوار بشمار و با آنها همنشین مشو و هرچه که دارند را کوچک بشمار؟
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
چرا خداوند به جای این که بگوید اهل دنیا را هدایت و راهنمایی کنید، به پیامبرش فرمود اهل دنیا را خوار بشمار و با آنها همنشین مشو و هرچه که دارند را کوچک بشمار؟
ویرایش اثر
کلید واژه فرعی :
تسلیم نفسانی ,
سوال:
چرا خداوند به ما و پیامبرش (در شب معراج) فرموده: اهل دنیا را خوار بشمار و با آنها همنشین مشو و هرچه که دارند را کوچک بشمار. در حالی که نگفته اول قدمی در راه اصلاحشان بردار اگر دیدی هدایت نمی شوند بعدا این کارها را بکن. آخر خدا که آنها را به حال خود رها گذاشته، ما هم اگر کاری به سودشان نکنیم، طبیعی است که آینده بدی خواهند داشت. با تشکر از اهمیتتان در پاسخ گویی سوالات.
پاسخ اجمالی:
برای روشن شدن پرسش مورد نظر-یعنی این که چرا خداوند متعال به جای دستگیری و اصلاح اهل دنیا، به طرد و رها کردن آنان دستور می دهد-! توجه به این نکته ضروری است که همان خدایی که به ما و فرستاده اش (پیامبر اسلام) می گوید از اهل دنیا دوری گزینید! همو در مرحله نخست، پیامبرش را به سوی همه مردم -از جمله دنیا پرستان- فرستاد،[1] و تمام آنچه را که برای هدایت، سعادت، تکامل و رستگاری بشر ضروری بود، برای آنان تبیین کرد.[2] آنان را به سوی خوبی ها رهنمون کرد و از بدی ها هشدار داد،[3] و ... . بنابر این، اهل دنیا نیز در زمره همین مخاطبان بوده اند. آنان نیز به این بشارت ها و انذارها آگاهی داشتند، راه هدایت از گمراهی برایشان روشن شد.[4] اما آنان برخلاف مؤمنان به جای این که راه آخرت و سعادت را برگزینند که سرای ابدی است، به متاع دنیا چنگ زده اند و گمان کرده اند که دنیا و هر آنچه در آن است، جاودان خواهد بود! آنان به جای لبیک به دعوت الاهی، به خواسته های نفسانی جواب مثبت داده اند. لذا این گونه نبوده که خدا و رسولش گامی در جهت اصلاح اهل دنیا برنداشته باشند. بلکه برعکس، تمام حجت ها بیان، و صفوف اهل آخرت و اهل دنیا از هم جدا شد، و معلوم شد که آنان اهل بازگشت به ارزش های اخروی نیستند، پس از این بود که خداوند به مؤمنان و رسولانش دستور داد تا از آنها فاصله بگیرند. اینک برای هرچه روشن تر شدن این موضوع، برخی از خصایص و ویژگی های آنان را از زبان امامان هدایت و رستگاری مرور می کنیم: 1. حرصی که اهل دنیا به دنیا و خواسته های آن دارند، تمام خواسته های آخرت آنها را هم در دنیا تباه کرده؛ از این جهت تمام عبادات و آخرت خود را با اغراض دنیوی مخلوط می سازند.[5] 2. خدای متعال می فرماید: اهل دنیا عیب های فراوانی دارند، در آنان جهل و نادانی و حماقت وجود دارد. در مقابل کسانی که به آنها تعلیم می دهند تواضع و فروتنی ندارند.[6] 3. امام باقر (ع) می فرمود: همانا خدا کار خیر را بر اهل‏ دنیا سنگین ساخته، مانند سنگینى آن در ترازوهایشان روز قیامت، و همانا خداى عز و جل بدى را بر اهل‏ دنیا سبک ساخته مانند سبکى آن در ترازوهایشان روز قیامت.[7] 4. اهل‏ دنیا با یکدیگر در دنیا مسابقه گذاشته اند؛ در مسائل شهوانی، پوشیدن جامه ‏هاى نازک، خوردن، نشستن در کاخ ها، و سوار شدن بر مرکب هاى معروف و مشهور.[8] 5 اهل دنیا تمام همتشان برآوردن نیازهای بدن است.[9] 6. اهل دنیا کسی است که زیاد می خورد، زیاد می خندد، زیاد می خوابد و غضبش فراوان است.[10] بنابر این، اهل دنیا یعنی افرادی که تعلق به دنیا داشته و برنامه زندگی آنان از هر لحاظ مادی است. و راه اصلاح را خویش بسته اند؛ آنان در دنیا و خواسته های آن غرق شده اند و امیدی به نجات آنها نیست که اگر می بود، به یقین خداوند که ارحم الراحمین است، لطفش شامل حال آنها می شد و به جای فاصله گرفتن از آنان به ما و پیامبرش می فرمود به آنها نزدیک شوید؛ پند و اندرزشان دهید؛ شاید به راه هدایت برگردند.[11]
صاحب محتوی:
اسلام کوئست نت
زبان :
فارسی
منبع اصلی :
http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa17762
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پرسش و پاسخ های عرفان و اخلاق اسلام کوئست نت
یادداشت :
[1] "و ما تو را جز براى همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهاى الهى) بشارت دهى و (از عذاب او) بترسانى"، سبأ، 28.
[2] "و ما این ذکر [قرآن‏] را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است براى آنها روشن سازى و شاید اندیشه کنند"! نحل، 44.
[3] "پیامبرانى که بشارت‏ دهنده و بیم ‏دهنده بودند، تا بعد از این پیامبران، حجتى براى مردم بر خدا باقى نماند، (و بر همه اتمام حجت شود)"، نساء، 165.
[4] بقره، 256.
[5] کلینی، کافی، ج 2، ص 188، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1365ش.
[6] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج 16، ص 212، مؤسسه آل البیت، قم، 1408ق.
[7] کلینی، کافی، ترجمه، مصطفوى،‏ ج 3، ص 312، کتاب فروشى علمیه اسلامیه، تهران، چاپ اول، 1369 ش.‏
[8] همان، ج 3، ص 361.
[9] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 6، ص 150، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق.
[10] مستدرک الوسائل، ج 16، ص 212.
[11] متن روایت مورد پرسش چنین است که در آن صفات اهل دنیا و اهل آخرت بیان شده است." قَالَ یَا رَبِّ وَ مَنْ‏ أَهْلُ‏ الدُّنْیَا وَ مَنْ أَهْلُ الْآخِرَةِ قَالَ أَهْلُ الدُّنْیَا مَنْ کَثُرَ أَکْلُهُ وَ ضَحِکُهُ وَ نَوْمُهُ وَ غَضَبُهُ قَلِیلُ الرِّضَا لَا یَعْتَذِرُ إِلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَیْهِ وَ لَا یَقْبَلُ عُذْرَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیْهِ کَسْلَانُ عِنْدَ الطَّاعَةِ شُجَاعٌ عِنْدَ الْمَعْصِیَةِ أَمَلُهُ بَعِیدٌ وَ أَجَلُهُ قَرِیبٌ لَا یُحَاسِبُ نَفْسَهُ قَلِیلُ الْمَنْفَعَةِ کَثِیرُ الْکَلَامِ قَلِیلُ الْخَوْفِ کَثِیرُ الْفَرَحِ عِنْدَ الطَّعَامِ وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْیَا لَا یَشْکُرُونَ عِنْدَ الرَّخَاءِ وَ لَا یَصْبِرُونَ عِنْدَ الْبَلَاءِ کَثِیرُ النَّاسِ عِنْدَهُمْ قَلِیلٌ یَحْمَدُونَ أَنْفُسَهُمْ بِمَا لَا یَفْعَلُونَ وَ یَدَّعُونَ بِمَا لَیْسَ لَهُمْ وَ یَتَکَلَّمُونَ بِمَا یَتَمَنَّوْنَ وَ یَذْکُرُونَ مَسَاوِئَ النَّاسِ وَ یُخْفُونَ حَسَنَاتِهِمْ فَقَالَ یَا رَبِّ کُلُّ هَذَا الْعَیْبِ فِی أَهْلِ الدُّنْیَا قَالَ یَا أَحْمَدُ إِنَّ عَیْبَ أَهْلِ الدُّنْیَا کَثِیرٌ فِیهِمُ الْجَهْلُ وَ الْحُمْقُ لَا یَتَوَاضَعُونَ لِمَنْ یَتَعَلَّمُونَ مِنْهُ وَ هُمْ عِنْدَ أَنْفُسِهِمْ عُقَلَاءُ وَ عِنْدَ الْعَارِفِینَ حُمَقَاءُ یَا أَحْمَدُ إِنَّ أَهْلَ الْخَیْرِ وَ أَهْلَ الْآخِرَةِ رَقِیقَةٌ وُجُوهُهُمْ کَثِیرٌ حَیَاؤُهُمْ قَلِیلٌ حُمْقُهُمْ کَثِیرٌ نَفْعُهُمْ قَلِیلٌ مَکْرُهُمْ النَّاسُ مِنْهُمْ فِی رَاحَةٍ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی تَعَبٍ کَلَامُهُمْ مَوْزُونٌ مُحَاسِبِینَ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَعَیِّبِینَ لَهَا تَنَامُ أَعْیُنُهُمْ وَ لَا تَنَامُ قُلُوبُهُمْ أَعْیُنُهُمْ بَاکِیَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ ذَاکِرَةٌ إِذَا کُتِبَ النَّاسُ مِنَ الْغَافِلِینَ کُتِبُوا مِنَ الذَّاکِرِینَ فِی أَوَّلِ النِّعْمَةِ یَحْمَدُونَ وَ فِی آخِرِهَا یَشْکُرُونَ دُعَاؤُهُمْ عِنْدَ اللَّهِ مَرْفُوعٌ وَ کَلَامُهُمْ مَسْمُوعٌ تَفْرَح‏". دیلمى، حسن بن محمد، إرشاد القلوب إلى الصواب، الشریف الرضی‏، قم، چاپ اول، 1412 ق.‏
نوع منبع :
پرسش و پاسخ
مخاطب :
بزرگسال , تخصصی
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال