آیا در اناجیل و یا تورات امروزی سخنی از زنان و حوریان و یا امر ازدواج (هر کدام جداگانه) به عنوان پاداش برای مردان در بهشت آمده است؟ اگر آری با ذکر کامل منبع نقل فرمایید؟ | کتابخانه مجازی الفبا

آیا در اناجیل و یا تورات امروزی سخنی از زنان و حوریان و یا امر ازدواج (هر کدام جداگانه) به عنوان پاداش برای مردان در بهشت آمده است؟ اگر آری با ذکر کامل منبع نقل فرمایید؟

در مورد سئوال باید چنین گفت که هیچ سخنی در این مورد در اناجیل و تورات ذکر نگردیده است، بلکه با تتبع بیشتر، از روایات کتاب مقدس چنین بر می آید که اسرائلیان به زندگی پس از مرگ، روح، کیفر و پاداش و بهشت و جهنم معتقد نبوده اند. مردگان و یا سایه انسان ها به سرزمین اموات که شئول نامیده می شد، می رفتند ولی مشخص نبود در آنجا چه سرنوشتی دارند. پاداش و کیفر در همین زندگی نصیب انسان می شد. آن که به دستور یهوه (خدا) رفتار می کرد از زندگی دراز و خوب برخوردار می شد و گناهکار زندگی کوتاه داشت. مرگ زودرس کیفر الهی است که بدکاران و کافران بدان دچار می شوند (18 / 73 مزمور، 9 / 11 پند 7 / 27 ایوب)، زندگی طولانی بالاترین سعادت است (12 / 20 خ)، مرگ امری عادی است و زندگی پس از مرگ نامشخص است (10 / 90، 5 / 39 مزامیر)، انسان از خاک است و به خاک باز می­گردد (19 / 3، آ 3 / 6، 40 / 4، 9 / 11، 16 / 5 د)، سرنوشت انسان و حیوان یکسان است.[1] فروید می نویسد: «دین قدیم یهودیان به کلی فنا پذیری را نادیده می­گرفت و امکان یک حیات پس از مرگ در هیچ جا اشاره نشده و هرگز مورد نظر قرار نگرفته است».[2]
وان در پلوگ محقق کلیسا می نویسد: تصور دنیای پس از مرگ در آثار قدیم دین یهود وجود نداشته و ابتدا در مزامیر و به خصوص در کتاب حکمت (حدود 100 ق. م) به طور برجسته خود نمایی می­کند. اعتقاد به روح و جاودانی بودن آن نیز در دین اسرائیلیان وجود نداشته است...».[3] پس از تبعید (یهودیان) در تماس با فرهنگ بابلی و به خصوص ایرانی که اعتقاد به بقای روح، پاداش و کیفر، بهشت و جهنم و رستاخیز مردگان در یهودیان تقویت می گردد. ولی حتی در این مرحله نیز کتاب مقدس پر از تناقض است و هیچ نمی توان یک تصویر مشخص و ثابتی در این مورد ارائه داد؛[4] منتها در این مختصر مجال سخن بیشتر در این مورد نیست. خلاصه آنکه از بررسی کتاب مقدس می توان به این نتیجه رسید که اصولا در این مجموعه به هیچ وجه تشریح قطعی و مشخص از روح و اعتقاد به پاداش و کیفر و حیات پس از مرگ نشده است و فقط در رسالات تعلیماتی (نه شرعیات و فقه دینی)، پس از تبعید اشارات کلی به عمل آمده است که نمی توان آنها را در قالب اصولی بیان داشت و تازه آنچه در یک رساله تأیید شده در رساله بعدی خلاف آن بیان شده است.[5]
عهد جدید نیز از حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ نقل می­کند که آن حضرت وقتی می خواست پاسخ صدوقیان را که منکر معاد بودند، بدهد و معاد را در تورات اثبات کند، می­گوید: اما در باره روز قیامت، مگر در کتاب آسمانی نخوانده اید که خدا می­فرماید: من هستم خدای ابراهیم، اسحاق و یعقوب؟ پس خدا، خدای مردگان نیست، بلکه خدای زندگان می باشد». (متی، 22: 31 ـ 32).[6] در جای دیگر آمده است: « از مرگ ترسی نداریم، بلکه از آن استقبال می کنیم، چون می­دانیم پس از مرگ نزد خداوند رفته، در خانه آسمانی مان بسر خواهیم برد (دوم قرنتیان 8:5).
لذا عقیده به معاد و پاداش و جزا در میان مسیحیان، امری حتمی است، ولی مطلبی در مورد اینکه مومنان در بهشت به زنان و حوریان دست می یابند یا نه، پیدا نشد.
البته ناگفته نماند که اين آموزه هاي مسيحيت و عبوديت ربطي به تعاليم حضرت مسيح ـ عليه السلام ـ و حضرت موسي ـ عليه السلام ـ ندارد، بلکه ناشي از تحريفاتي است که خود يهوديان و مسيحيان به وجود آورنده اند.

مرکز مطالعات پاسخگویی به شبهات اندیشه قم