خداوند می گوید من از روح خودم در انسان دمیدم پس چگونه در آخرت می خواهد روح خودش را عذاب بدهد؟ | کتابخانه مجازی الفبا

خداوند مي گويد من از روح خودم در انسان دميدم پس چگونه در آخرت مي خواهد روح خودش را عذاب بدهد؟

پاسخ :
اضافه ضمير متكلم (اول شخص) به روح (روحى) از نوع «اضافه تشريفيه» است، بنابراين نه به معناى «ملكيت»است و نه به معناى «جزئيت در وجود». نظير آن را در «شهر اللّه‌»، «بيت اللّه‌» و امثال آن مى‌توان يافت. زيرا مى‌دانيم همه ماه‌ها و همه مكان‌ها از آن خداست، ليكن وقتى بالخصوص گفته مى‌شود «خانه خدا» يعنى خانه‌اى كه از نظرشرف و منزلت، چنان با عظمت است كه هيچ طرف نسبت و اضافه‌اى غير از خداوند ندارد.
بر اين اساس مفهوم آيه اين مى‌شود كه: در او روحى كه از نظر شرافت، اهميت و توانمندى‌ها تنها به من قابل انتساب است دميدم.
اما اين انتساب به معناي حلول روح خدا در انسان نمي باشد بلكه روح انسان همچون جسم او مخلوق خداست و به هر مقدار اين مخلوق سير ملكوتي داشته باشد انتساب او به خداوند شديدتر مي شود و به عنوان عبد خدا و خليفه خدا از او ياد مي شود و به هر مقدار از معنويت و انسانيت دور شود از رحمت خدا در دنيا و آخرت بيشتر دور مي شود و از چنين انساني به عنوان چهارپايان و يا حتي پست تر از چهارپايان ياد مي شود. بنابراين ورود مخلوق خدا به جهنم به معناي ورود يكي از تجليات فعل خداوند است نه به معناي ورود ذات خداوند باشد.
www.morsalat.com

سایت راسخون