کسانى که در دریا میمیرند یا طورى می شود که خاکستر می شوند، شب اول قبر آنان چه موقعى است؟ یا شهیدانى که بعد از بیست سال جنازه شان پیدا می شود، آیا شب اول قبر آنان، شب اولى است که استخوان آنان را در قبر میگذارند؟ | کتابخانه مجازی الفبا

کسانى که در دریا میمیرند یا طورى می شود که خاکستر می شوند، شب اول قبر آنان چه موقعى است؟ یا شهیدانى که بعد از بیست سال جنازه شان پیدا می شود، آیا شب اول قبر آنان، شب اولى است که استخوان آنان را در قبر میگذارند؟

پاسخ :
براساس آیات و روایات، روح انسان پس از مرگ و انقطاع از بدن مادى، خود را با بدن برزخى و قالب مثالى مییابد. بدن مثالى، شباهت بسیارى به بدن دنیوى انسان دارد؛ ولى در عین حال بدنى است که با نظام و قوانین عالم برزخ سازگار است و با بدن مادى دنیوى، تفاوت هایى دارد 1. افزون بر اینکه در بیشتر موارد، مقصود از واژه «قبر»، در واقع «برزخ» است؛ چنان که در روایت آمده: «انّ القبر روضة من ریاض الجنّة او حفرة من حفر النّار»2؛ «قبر یا باغى از باغ هاى بهشت و یا جایگاه پستى از جایگاه هاى آتش است».
البته قبر برزخى و قبر خاکى، ارتباط خاصى با هم دارند؛ ولى باید توجّه داشت که عمده مسائل شب اول قبر و پس از آن، مرتبط با عالم برزخ است، نه قبر خاکى 3. بنابراین هم عذاب قبر و فشار آن و هم شادیها و فراخیهاى آن، مرتبط با عالم برزخ بوده و با قالب بدن برزخى، صورت می گیرد و قبر خاکى در این موارد، خصوصیتى ندارد. از این رو اگر مرده اى را بسوزانند، یا به دریا بیندازند و یا آن را مومیایى کرده و در محفظه هاى خاصى نگه دارند؛ باز هم مسائل شب اول قبر (فشار، سؤال، مکافات و...) براى آنان خواهد بود و شب اول قبر آنها، همان شبى است که این بدن ها به دریا انداخته شد، یا طعمه حریق گشته و یا خوراک حیوانى قرار گرفته است. شب اول قبر شهیدانى که پس از مدت مدیدى، اجساد مقدس و مطهر آنان یافت می شود؛ همان شبى است که در بیابان از دنیا رفته اند.
حضرت امیر علیه السلام می فرماید: «فروگذار نمی شود احدى از مردم که در شرق و غرب زمین و دریا و صحرا هستند؛ مگر آنکه فرشته هاى سؤال کننده، به ملاقات آنان خواهند رفت»4.
منبع: www.porseman.org

سایت راسخون