چرا بعضی انسان‌ها دچار احساس پوچی می‌شوند؟ | کتابخانه مجازی الفبا

چرا بعضی انسان‌ها دچار احساس پوچی می‌شوند؟

آیت الله جوادی آملی

براي آنكه با هدف كار نمي‌كند. از معصومان رسيده است:

«النّاسُ مَعادنُ كمعادنِ الذّهبِ و الفضّة»[۱]؛ انسانها مانند معادن نقره و طلا هستند كه در درون خود گوهر مي‌پرورانند. البته انسان مانند موزه نيست كه اشياي گرانبهاي جهان خارج را در آن جمع مي‌كنند. انسان چون درياست كه در درون خود گوهر مي‌پرورد:
چو دريا به سرمايه خويش باش هم از بود خود سود خود بر تراش [۲]

همه گوهرهاي دريا، پرورش يافته خود درياست و كسي از خارج آنها را در دريا نمي‌ريزد. انسان از هر دريايي درياتر است و از هر اقيانوسي اقيانوس‌تر؛ وقتي مي‌تواند گوهري بپروراند، چرا احساس پوچي كند. احساس پوچي در انسان به معني پوچي دنيا و متعلقات آن است. اينكه هر روز يكي مي‌رود و ديگري به جاي او مي‌نشيند، نشانه ناپايداري و پوچي مقامات دنيوي است.

وب سایت عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت