در قرآن و روایات، برای اثبات خداشناسی به حالت مسافران کشتی در حال غرق استناد می‌شود. آیا این تأیید کننده این نظریه نیست که اعتقاد بشر به خدا ناشی از ترس و هراس اوست؟ | کتابخانه مجازی الفبا

مرد سرگردانی که در امر خداشناسی گرفتار شک و تردید شده بود، خدمت امام صادق(ع) گفت: «ای فرزند رسول خدا(ص) مرا راهنمایی کن به این که خدا کیست؛ زیرا وسوسه‌‌گران مرا حیران ساخته‌‌اند، امام فرمودند: ای بنده خدا آیا هرگز سوار بر کشتی شده‌‌ای؟ گفت آری. فرمود: هرگز کشتی تو در آنجایی که هیچ کشتی دیگری برای نجات تو نبوده، و قدرت بر شناگری نداشته‌‌ای، شکسته است؟ گفت آری. فرمود: در آن حالت آیا قلب تو به این امر تعلق گرفت که موجودی هست که می‌‌تواند تو را از آن مهلکه نجات دهد؟ عرض کرد آری. امام فرمود: او خداوندی است که قادر بر نجات است در آن‌جا که هیچ نجات دهنده و فریادرسی نیست. برخی افراد چنین روایت‌‌هایی را مستند آن می‌‌‌دانند که خداوند ساخته ذهن بشر در اثر ترس و وحشت و... است و خدا وجود خارجی ندارد. می‌‌گویند خداوند تصوری است که در طول سالیان دراز توسط افراد ناراضی از وضعیت اجتماعی و جهت سامان دادن به این اوضاع به وجود آمده است. در جواب این افراد چه باید گفت؟ برای رهایی از این‌گونه شک‌‌ها که تمام ذهن انسان را درگیر می‌‌کنند چه باید کرد؟

وجود پروردگار از مجموعه دلایل عقلی و قلبی ثابت می‌شود. انسان گاه با دلیل عقلی برایش ثابت می‌شود که خدایی وجود دارد اما در عین حال، به دلیل آن‌که او را حس نمی‌کند رگه‌هایی از شک در ذهن او وجود دارد. قرآن و روایات نه آن‌که بخواهند خدا را از راه ترس ناشی از احتمال غرق شدن اثبات کنند، بلکه می‌خواهند اعلام کنند که خدای اثبات شده با عقل، گاهی برای انسان، محسوس نیز خواهد شد و بدین وسیله، برخی از شک‌های ناشی از محسوس نبودن خدا نیز برطرف خواهد شد.

اسلام کوئست نت