جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

" این کتاب زندگی من را نجات داد." این را امیلی چوران ، فیلسوف رومانیایی در مورد کتابی می گوید که در مورد جنون و مرگ ، پوچی وجود و عذاب آگاهی تعمق می کند. چوران در تاریک ترین ترس های ما نه تنها دلایلی برای ادامه زندگی می یابد بلکه شوخی کمیک و طنز پوچی در انجام این کار می بیند.این اثر اولیه چوران ، که سوزان سانتاگ او را "برجسته ترین چهره در سنت کیرکگور ، نیچه و ویتگنشتاین" می نامد ، و مارک فومارولی اخیرا او را "اسطوره ... استادنثر فرانسوی "، خطاب کرده ذهن فلسفی را در بحران تب خود-مصرفی به تصویر می کشد. زاده شده در بی خوابی وحشتناکی که چوران آن را" یک شفافیت گیجیمی کندنده که حتی بهشت را به جهنم تبدیل می کند "، چوران بر قله های ناامیدی را در سال 1934 در سن بیست و دو سالگی در رومانی نوشت. این کتاب ما را با چوران جوان آشنا می کند. همچنین چوران را به عنوان خبره ی آخرالزمان ، نظریه پرداز ناامیدی معرفی می کند. برای چوران ، نوشتن و فلسفه با رنج جسمی ارتباط نزدیکی دارند: هر دو با "فضیلت های غزلی" که تنها به افشاگری متافیزیکی منجر می شوند مشترک هستند. نتیجه کتابی است که به عنوان جایگزینی برای خودکشی ارائه می شود. چوران با اعمال مبارزات روح رومانتیک در برابر خدا ، جهان و خود ، انرژی ذخیره شده ای را آزاد می کند که او را با خیال راحت از ناامیدی خود بیرون می آورد. بر قله های ناامیدی ، نخستین مقابله ی فیلسوف با مضامینی را نشان می دهد که در آثار بالغ و بعدی خود به آنها باز می گردد: ناامیدی و فروپاشی ، پوچی و بیگانگی ، بیهودگی و غیرمنطقی بودن وجود. بر قله های ناامیدی، بینش دلهره طعنه آمیز ذهن فلسفی نویسنده اش را ارائه می دهد. همچنین به خوانندگان دیدی شگرف از رشد اولیه چوران می دهد و چشم اندازهای جدیدی را در مورد تکامل وی به عنوان یک نویسنده و متفکر باز می کند.