جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«بحارنه» از مهم­ترین گروه­های اجتماعی شیعه منطقه بحرین از سده­های نخستین اسلامی تا دوره معاصر هستند که طی قرون متمادی جمعیت غالب این منطقه را تشکیل می­دهند. در دو سدة اخیر، بسیاری از آنان به علل گوناگون به سرزمین‌های مجاور مهاجرت کرده­اند. مقصد بسیاری مهاجران بحرانی، به­ویژه فقهای شیعی آنان شهرهای جنوبی ایران و از جمله بندر لنگه بوده است. این پژوهش در پی آن است تا با بهره­گیری از منابع تاریخی و با شیوه «توصیفی- تحلیلی» به بررسی نسبت مهاجرت فقیهان بحرانی و گسترش معارف شیعی در بندر لنگه بپردازد. سؤال اصلی پژوهش این است که مهاجرت فقهای بحرانی چه تأثیری بر گسترش معارف شیعی در بندر لنگه طی دو سدة اخیر داشته است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد بسیاری از فقهای بحرانی به علت سختگیری­های مذهبی حکام سنی­مذهب بحرین و در مقابل، وجود شرایط بهتر در سواحل شمالی خلیج فارس، به بندر لنگه مهاجرت نموده‌اند. آنان بعد از استقرار در این منطقه با تألیف کتب فقهی و اعتقادی شیعی، تأسیس اماکن مذهبی (مسجد، حسینیه، مدرسه دینی) و همچنین برعهده­ گرفتن مناصب حکومتی مرتبط با جایگاه خویش (امامت جماعت و جمعه، قضاوت، ریاست اوقاف) نقش مهمی در تحولات اجتماعی و فرهنگی- دینی بندر لنگه ایفا نموده‌­اند.