جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

توماس هابز یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن هفدهم بود. کتاب «هابز» که تمام مفاهیم کلیدی کار او را پوشش می دهد، مقدمه ای در دسترس برای ایده های این متفکر بسیار مهم ارائه می دهد. این کتاب با ساختار موضوعی، خواننده را از طریق طیف کامل ایده‌های هابز و به‌طور منحصربه‌فرد، نه فقط فلسفه سیاسی او، هدایت می‌کند. در زمان خود، او در سطح بین‌المللی به دلیل نظریه‌هایش در مورد دانش، زبان، ماهیت مادی واقعیت، ریاضیات، روان‌شناسی و مذهب به همان اندازه که به خاطر سیاست‌هایش مشهور بود، شهرت داشت. و این جنبه های کار او به طور کامل پوشش داده شده است. این کتاب، هابز را با بحث در مورد روابط او با متفکران معاصری مانند گالیله و دکارت و تأثیر او بر متفکران بعدی مانند اسپینوزا و لایب نیتس، در زمینه تاریخی خود قرار می دهد. این مقدمه ایده آل برای هر کسی است که برای اولین بار به کار یکی از بزرگترین فیلسوفان انگلیسی می پردازد.

ژان ژاک روسو یکی از مهمترین و تاثیرگذار ترین اندیشمندان عصر روشنگری و در واقع کل تاریخ فلسفه است. فلسفه ی سیاسی او تاثیر عمیقی بر انقلاب فرانسه، نظریه ی سوسیالیستی و ظهور ناسیونالیسم گذاشت. این کتاب با وضوحی مثال زدنی و برحسب موضوع به آثار اصلی روسو می پردازد و شرحی کامل از اندیشه ی او در اختیار شما می گذارد. علاوه بر این جیمز دلینی با نهادن اندیشه ی روسو در زمینه ی عصر روشنگری نظرات روسو را بررسی می کند

این کتاب شرحی است بر آرای اندیشمندان دورۀ روشنگری در حوزه‌های گوناگون و تأثیری که بر شکل‌گیری فرهنگ مدرن گذاشته‌اند. روشنگری و بنیادهای فکری فرهنگ مدرن شرحی توصیفی و انتقادی بر جنبش روشنگری است که تقریباً به تمام جوانب این جنبش می‌پردازد و تأثیر آن را در مقولات مختلفی چون فلسفه، هنر، ادبیات، تاریخ، سیاست، اخلاق و دین مشخص می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه مؤلفه‌های روشنگری بر بنیادهای فکری فرهنگ مدرن سایه افکنده‌اند.

تاریخ فلسفه آلمان در قرن نوزدهم معمولا بر نیمه اول آن متمرکز است - زمانی که هگل، ایده آلیسم و رمانتیسیسم غالب بودند. در مقابل، نیمه ی باقی مانده ی قرن، پس از مرگ هگل، نسبتا نادیده گرفته شده است، زیرا به عنوان دوره ای از رکود و افول دیده می شود. اما فردریک بایزر استدلال می کند که نیمه ی دوم قرن در واقع یکی از انقلابی ترین دوره های فلسفه مدرن بود، زیرا ماهیت خود فلسفه قابل استفاده بود و فقدان قطعیت منجر به خلاقیت و شروع دوره جدیدی شد. در این تاریخ مختصر و مبتکرانه فلسفه آلمان از 1840 تا 1900، بیزر بر موضوعات یا متفکران فردی تمرکز نمی کند، بلکه بر پنج بحث بزرگ آن دوره تمرکز می کند: بحران هویت فلسفه، مناقشه ی ماتریالیسم، روش ها و محدودیت های تاریخ، مناقشه یبدبینی. و.مناقشه ی نخواهم دانست. شوپنهاور و ویلهلم دیلتای نقش مهمی در این مناقشات ایفا می کنند، اما بسیاری از چهره های نادیده گرفته شده از جمله لودویگ بوشنر، یوگن دورینگ، ادوارد فون هارتمان، ژولیوس فراونشتات، هرمان لوتزه، آدولف ترندلنبورگ، و دو زن به نام های آگنس تاوبرت و اولگا پوبرت، نقش مهمی در این نوشته ها و نظریات دارند. کسانی که در تاریخ های فلسفه کاملا فراموش شده هستند. نتیجه ی همه ی این ها یک گزارش جدید گسترده، بدیع و شگفت‌انگیز از فلسفه آلمان در دوره حساس بین هگل و قرن بیستم است.

یکی از مفاهیم بنیادین فلسفه که تاریخی به درازای تاریخ فلسفه دارد مفهوم جوهر است. اگرچه این مفهوم در طی قرون متمادی دستخوش تحولات ژرفی شد و لایه‌های مختلفی به خود گرفت، به دلیل پیوند وثیقش با عقل عرفی هرگز اهمیت و معنای خود را از دست نداد. از آنجا که موطن مفهوم جوهر یونان باستان و فلسفۀ یونانی است، جستار حاضر بر آن است که نخست تاریخ تحلیلی تکوین این مفهوم در یونان باستان را روایت کند؛ سپس سیر تطور آن را در دل قرون‌وسطای مسیحی و اسلامی پی بگیرد؛ و نهایتاً بقایای آن را در فلسفۀ مدرن مورد بررسی قرار دهد. باری هدف این جستار صرفاً روایتی تاریخ فلسفه‌ای نیست، بلکه هدف ثانویۀ آن قرار دادن مفهوم جوهر ذیل پرتوی انتقادی و روایت نقدهای بنیادین وارد به این مفهوم است. از این رو به مهم‌ترین نقدهای این مفهوم، که عمدتاً توسط فیلسوفان انگلیسی وارد شدند، نیز خواهیم پرداخت و نتیجه خواهیم گرفت که این مفهوم برای اینکه حضوری مشروع در فلسفه داشته باشد باید به بازصورت‌بندی‌ای بنیادین تن بدهد.