جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مفاهیم قرآنی مر بوط به حوزه‌ی قیامت و معاد، تعبیر ترکیبی «اصحاب اعراف» است که ویژگی‌‌های آن‌‌ در خلال آیات ۴۶تا ۴۹ سوره‌ی اعراف بیان شده است. در این دسته از آیات، از مکان خاصى نام برده شده که میان بهشت و جهنم و مُشرِف بر آنها است و آن «اعراف» است که افراد خاصى در آن قرار دارند. در جهت تعیین مصادیق «اصحاب اعراف»، دو دیدگاه‌‌ اصلی مطرح است؛ برخی می‌گویند: آنان انسان‌‌های کامل و مقربان درگاه الهی همچون انبیا و ائمه هستند. گروهی نیز معتقدند: آنان کسانی‌ هستند که میزان گناهان و نیکی‌هایشان با هم برابر است. هدف این نوشتار (که به شیوه‌ی توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از روش‌‌ها و متون مختلف لغوی، بافت و سیاق قرآن، روایات و وجوه مفسران و مترجمان تدوین یافته است)، تبیین چیستی و مصادیق تعبیر «اصحاب اعراف» است. نتیجه برآمده از تحقیق این است: بافت و سیاق خود آیه و روایات دارای دلالت صریح، حکایت از این دارد که: اعراف جایگاه ویژه‏اى میان بهشت و جهنم است؛ و افراد دارای مقام و منزلت رفیع در این مکان مستقر شده و از تمام احوال و خصوصیات بهشتیان و جهنمیان آگاه هستند. بر این اساس نمی‌توان منظور از اصحاب اعراف را کسانی دانست که حسنات و سیئاتشان برابر است.