جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مکان­دار بودن خداوند، یکی از مصادیق صفات خبری است که ظاهرگرایان، از ظاهر برخی آیات و روایات برداشت کرده­اند. حدیث جاریه یکی از این روایات است که گروهی مانند جریان­ مدعی سلفی­گری، بر اساس ظاهر آن، در آسمان بودن خداوند متعال را برداشت کرده­اند. مسئلۀ اصلی برای نگارنده این مقاله، چگونگی استدلال عالمان متسلف، برای در آسمان بودن خداوند سبحان، بر اساس حدیث جاریه، بوده است؛ از این­رو، نظرات چهار عالم تأثیرگذار در این جریان (ابن­تیمیه، بن­باز، البانی و ابن­عثیمین) را به روش کتابخانه­ای و با جست­و­جوی عبارت «فی السماء» در تمامی کتاب­های آنان، جمع­آوری و سپس شیوه­ی استدلال آنها را تحلیل و نقد کرده ­است؛ پس از آن، برای اثبات خطای ظاهرگرایان در نپذیرفتن مجاز و تأویل، آیاتی از قرآن­کریم و روایاتی از پیامبر6 را ارائه داده که حدیث جاریه با آنها معارض است.