جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توماس برادواردین (متوفی 1349) فیلسوف، منطق‌دان و متکلم انگلیسی بود. اما اگرچه مطالعات اخیر علاقه به بسیاری از کارهای او را احیا کرده است، توجه کمی به رساله اولیه ای که او درباره موضوع احتمالات آینده نوشته بود، با عنوان De futuris contingentibus پرداخته شده است. در این پایان نامه قصد دارم به این نقص بپردازم، به ویژه با این استدلال که این رساله از تمایز قدرت الهی برای حل تعارض ظاهری بین علم پیشین خدا از یک سو و اختیار انسان از سوی دیگر استفاده می کند. برادواردین استدلال می‌کند که پیش‌دانش خدا مطابق با قدرت مقدر خدا عمل می‌کند، و بنابراین نسبت به قدرت مقرر خدا، اعمال ما واقعاً اجباری است. با این حال، به دلیل توسل بردواردین به تمایز در قدرت، او می‌تواند مدعی باشد که اعمال ما نسبت به قدرت مطلق خدا آزاد می‌مانند، و بنابراین کاملاً آزاد هستند. من استدلال می کنم که این راه حل منحصر به برادواردین است، اگرچه به نظر می رسد در نوشته های بعدی او رها شده است. رویکرد بردواردین به این مسئله به شدت تحت تأثیر سه شخصیت به ویژه - بوئتیوس، آنسلم کانتربری، و جان دانز اسکاتوس - است که هر یک از راه‌حل‌های آنها را با جزئیات مورد بحث قرار می‌دهم. بعلاوه، بردواردین به صراحت راه حل خود را در تقابل با راه حل ویلیام اوکهام قرار می دهد، بنابراین من توجه زیادی به بررسی موضع اوکام دارم. اما در حالی که من با ارزیابی بردواردین موافقم که موضع اوکام پیش‌دانش خدا را از راه‌هایی تضعیف می‌کند که باید برای کسی که در تعهدات مسیحی قرن چهاردهم است قابل دفاع نباشد، استدلال می‌کنم که راه‌حل بردواردین به همان اندازه جبرگرایی غیرقابل دفاع است.