جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ژان بُودِن، فیلسوف و حقوقدان مشهور فرانسوی در قرن شانزدهم است. ماهیت دقیق عقاید دینی وی به‌‌دشواری قابل تشخیص است؛ اما بر اساس آثار وی و شواهد موجود می‌توان گفت وی با وجود دفاع از کلیسای کاتولیک و انتساب خود به آن، انتقاداتی را بر بعضی آداب و رسوم مذهبی اقتدار پاپی و ... داشته است. جستار حاضر با استفاده از روش کتابخانه‌ای، اسنادی و تحلیل محتواست. هدف در این پژوهش، بررسی دیدگاه‌های ژان بودن دربارۀ دین است. وی از تکثر عقاید بیزار بود و وجود یک دین را در برابر وجود دین‌های متکثر ترجیح می‌داد؛ زیرا به وحدت معتقد بود. او گفتگوی ادیانی و زمینهٔ مشترک ادیان را فراهم کرد. به دین طبیعی در تقابل با دین وحیانی باور داشت؛ درنتیجه دینی که او به آن باور داشت و آن را برای همگان در دسترس می‌دانست، دین حقیقی بود. دین حقیقی را روی‌آوردن خالصانهٔ روح به سوی خدای متعال می‌دانست. با وجود تکثر موجود در طبیعت، بر اساس هماهنگی طبیعت کوشید همان الگو را برای هماهنگی و سازش و مدارای کل جهان در نظر بگیرد که مدارای دینی یکی از آنهاست.

ترجمه ماشینی : ژان بودن علیرغم «کشف» حاکمیت مدرن، و علیرغم تأثیر عمیقش بر عصر خود، امروز شخصیتی است که به طرز عجیبی در تاریخ فلسفه سیاسی نادیده گرفته شده است. در واقع، به‌رغم اظهارات چهره‌هایی مانند اریک وگلین مبنی بر اینکه «ارسطو به دلیل اعتباری که به نام او دارد، بیشتر از بودین خوانده می‌شود، اما اینکه آیا تأثیر واقعی او بر علوم سیاسی روزگار ما تأثیر گذاشته است، به نظر می‌رسد که اهمیت او نفوذناپذیر است. بزرگتر از بودین است که ممکن است مورد تردید قرار گیرد." چگونه می توان این غفلت را توضیح داد؟ این پایان نامه این فرضیه را مطرح می کند که یکی از دلایل مهم عدم توجه به بودین در دشواری درک معنای خود حاکمیت نهفته است، حداقل جدای از فرمول های ساده ای که همان دیدگاه سیاسی را که حاکمیت ایجاد می کند فرض می کند. به این ترتیب، تاریخ فلسفه سیاسی مدرن اولیه تا به امروز به جای داستان فراز و نشیب ها و گرایش های موجودیت بی سابقه ای به نام دولت مستقل، به روایتی از دموکراتیزه شدن مترقی اقتدار و ظهور حقوق بشر می پردازد. . در همین حال، رفتارهای معمولی با بودین در تاریخ های مختلف فلسفه سیاسی، در حالی که حداقل سهم او در ایده حاکمیت را تایید می کند، اغلب به رد بودین به عنوان "متضاد" یا فاقد انسجام فلسفی ادامه می دهد. تحقیق در این اثر، نه از تعریف بودین از حاکمیت، بلکه در عوض، از طریق تحلیل متنی گسترده، به دنبال کشف شیوه ای است که نظریه حقوقی و فلسفه طبیعی بودین با یکدیگر مرتبط می شوند و یک کل نظری منسجم و قابل فهم را تشکیل می دهند. نتیجه می‌گیریم که بودین با حفظ دیدگاه طبیعی غایت‌شناختی از انسان و دولت، اقتدار سیاسی را از اساس قرن‌ها خود در قوانین طبیعی، وحی و عرف جدا می‌کند و در واقع منبعی برای مشروعیت سیاسی و قانونی قرار می‌دهد. که به اراده همزمان انسان به تنهایی اشاره دارد. همچنین استدلال می‌شود که این گام بی‌سابقه، که شاید بتوان گفت در هسته مدرنیته نهفته است، اساس نهایی خود را در دیدگاه اومانیستی خاص از عقل و آزادی می‌یابد. همچنان این دیدگاه، مشکل سیاسی را مطرح می کند که حاکمیت به نوبه خود راه حلی برای آن ارائه کرده است.