جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تز این بحث را ارائه می دهد که در الهیات، فلسفه سیاسی و شعر جان میلتون رابطه ای ناشناخته بین اتوپیایی و هزاره گرایی وجود دارد. این مطالعه این رابطه را به عنوان هزاره اتوپیایی تعریف می‌کند که از طریق آن ارزش‌های اتوپیایی کنترل و تنظیم آینده‌ای شیلایی را تضمین می‌کند. در مجموعه‌ای از فصل‌های مقایسه‌ای، این پایان‌نامه نشان می‌دهد که چگونه هزاره‌گرایی آرمان‌شهری میلتون می‌تواند در درون آن قرار گیرد و چگونه از طریق چشم‌انداز فکری، سیاسی و رادیکال انگلستان در اواسط قرن هفدهم توسعه می‌یابد. این مطالعه الهیات و فلسفه سیاسی میلتون را در کنار روشنفکران و شخصیت های رادیکال معاصر، مانند ساموئل هارتلب، جیمز هرینگتون، توماس هابز، مارکامونت ندهام، و جرارد وینستانلی، تحلیل می کند. همچنین در نظر می گیرد که چگونه ایده های اتوپیایی و هزاره ای آثار منثور میلتون در شعر حماسی او منعکس شده است. در انجام این کار، مطالعه مشاهده می‌کند که چگونه از دست دادن تدریجی ایمان میلتون به مردم انگلیسی، فرمول‌های آرمان‌شهری را به امید تضمین تحقق آخرت‌شناسی او تشویق می‌کند. سرخوردگی فزاینده میلتون از مردم با نخبه گرایی رو به رشد او همزمان است: از اوایل دهه 1640 تا پایان عمرش، او ایمان خود را به کسانی که معتقد بود قادر به تحقق هزاره هستند در افراد کمتر و کمتری قرار داد. برخلاف جامعه مطالعه‌گر لندن در آرئوپاگیتیکا در سال 1644، تا سال 1671، میلتون افراد کامل و منتخب را ایده‌آل می‌کند که می‌تواند آرزوی آن‌ها را داشته باشد، اگر نه افرادی که خود را با آن‌ها می‌شناسد. هزاره اتوپیایی میلتون، بردبار و در عین حال نخبه گرا، غیرمتعارف و در عین حال محافظه کار، تغییرات پویای چشم انداز سیاسی و فکری اواسط قرن هفدهم را رمزگذاری می کند.