جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب شریف نهج‌البلاغه به دلیل اهمیت به سزایی که در منابع اسلامی دارد، همواره مورد توجه محققان قرار گرفته است و شروح زیادی به روشهایی گوناگون بر آن نگاشته شده‌است که شرح نهج‌البلاغه نواب لاهیجی از جمله‌ی این آثار به شمار می رود که با صبغه کلامی، فلسفی و عرفانی نگارش یافته‌است. نوشتار حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به‌منظور بررسی روال‌های کشف مفاهیم نهج‌البلاغه در شرح نواب لاهیجی با نگاهی نقد محور انجام گرفته و بعد از بررسی‌ پیش‌زمینه‌های مؤلف در شرح، و روشن کردن این موضوع که جنبه‌های دینداری نواب در شرحش مؤثر بوده، به این نتیجه رسید، ایشان برای تشریح کلام حضرت علی علیه السلام از انواع روش‌ها جهت دریافت مضمون‌ها، از جمله دریافت زبانی، ادبی، تاریخی، جغرافیایی و فلسفی بهره گرفته که بعد از کشف این رویه‌های شارح با مقایسه شرح وی با دیگر شروح نواقص و مویدات آن نیز طرح گردید همچنین در شیوه‌ی بیان نیز نشان داده‌شد که شرح نواب برای مخاطب خاص، عام و محدود نگاشته‌است. تبیین نقاط قوت شرح مثل بیان علت، استفاده از نسخ صحیح، توجه اجمالی به اسناد روایات و همچنین توجه به موارد ضعف شرح نوّاب، بحث دیگری بود که در این تحقیق به آن پرداخته شد. برای نمونه ایشان در نقل آیات دچار اشتباه شده، سهل انگاری در ترجمه و شرح برخی تعبیرات، اشتباه در شناخت مصداق برخی لغات و اهمال در شناسایی ساختار برخی از واژگان نمونه‌های دیگری از این ضعف هاست.