جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این پایان نامه به بررسی پروژه های اصلی روانشناسی دین می پردازد که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مطرح شد. این استدلال می کند که طرفداران این رشته فرعی در تلاش بودند تا علم دینی جدیدی را راه اندازی کنند، علمی که به نظر آنها با علم(های) دین(ها) که در نیمه دوم قرن نوزدهم ایجاد شده بود تفاوت اساسی داشت. متفکرانی مانند ماکس مولر، سی پی تیله، ای.بی. تایلور یا آلبرت رویل گمان می‌رفت که تازگی روان‌شناسی دین در شناسایی تجربه‌ای دینی عمدتاً عاطفی و ماقبل فکری به عنوان جوهره دین و در توسعه ابزارها (مانند پرسشنامه) و مفاهیم (مانند تبدیل، عرفان) است که با آن آن تجربه را بررسی کنید پس از یک دوره شکوفایی در دو دهه اول قرن بیستم، روانشناسی دین در دهه 1930 شروع به افول کرد. من استدلال می‌کنم که این افول تا حدی نتیجه ناتوانی در حفظ یکپارچگی نظری موضوع مطالعه روان‌شناسی دین بود، به طوری که این رشته یا در روان‌شناسی عمومی منحل شد یا به خودی خود به یک الهیات خصوصی تبدیل شد. فصل 1 به تشریح راه هایی که در آن علوم دین توسط نظریه پردازان فوق الذکر قرن نوزدهم ساخته شد، به طور خاص به چندین سخنرانی گیفورد و تعدادی از مورخان برجسته ادیان فرانسوی نگاه می کند. فصل 2 با بررسی متون روانشناسان آمریکایی مانند ویلیام جیمز، E.D. بحث های پیرامون مفهوم تبدیل و ارتباط آن با مفهوم احساس را بازسازی می کند. استارباک یا جیمز اچ لوبا. فصل 3 شکل‌گیری مفهوم «عرفان» را در روان‌شناسی دین فرانسوی‌زبان، عمدتاً با نگاهی به آثار تئودور فلورنوی، هانری دلاکروا، تئودول ریبات و پیر ژانت بررسی می‌کند. فصل 4 به بررسی C.G. روانشناسی دین یونگ.