جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : رابطه بین نتیجه‌گیری‌های الهیاتی گریگوری نیسا و فلسفه و معنویت او نشان می‌دهد که او چگونه کارکرد اپینویا الهیاتی را بطور نمادین می‌نگرد. این کارکرد نمادین اپینویا الهیاتی را می توان با نظارت بر نگاه فرد از آغاز آن در ارتباط با اشیاء محسوس تا نقطه اوج آن به عنوان تبدیل هستی شناختی روح به تصویر خدا تحلیل کرد. اپینوایی های الهیاتی در نتیجه فرآیند نوتیک ایجاد می شوند. این فرآیند زمانی آغاز می شود که فرد اطلاعات را از اشیاء مادی از طریق حواس جمع آوری می کند. این اطلاعات توسط روح به ذهن منتقل می شود، جایی که یک تصویر مفهومی شکل می گیرد. اما از آنجایی که ذات الهی نامرئی و نامحسوس است، این تصویر با استفاده از مقولاتی از عالم محسوس که متعاقباً به ذات الهی تعلق می گیرد، در ذهن شکل می گیرد. این مشکل آپوفاتیک است. بنابراین جوهر الهی با استفاده از تشبیهات اجتماعی مورد تأمل قرار می گیرد و از دستور زبان الوهیت پذیرفته شده جهانی استفاده می شود. می توان مشخص کرد که گرگوری به اپینویا الهیاتی به صورت نمادین می نگرد، نه تنها به دلیل نقش غالب بینایی که بیشتر اندیشه او را اشغال می کند، بلکه به این دلیل که معرفت شناسی او عملکرد محدود و در عین حال ضروری مفاهیم در الهیات را تضمین می کند. از آنجایی که اپینویاهای الهیاتی با مشاهده عملیات خدا در قلمرو محسوس شکل می گیرند، می توانند با تبدیل شدن به تشبیه الهی، انسان را قادر سازند تا فراتر از تفاسیر مفهومی گسترش یابد. بنابراین، «نگاه هستی‌شناختی» در نتیجه تبدیل روح به تصویر خدا پدیدار می‌شود. «نگاه هستی‌شناختی» از «چشم روح» به اندازه‌ای که این اتفاق می‌افتد، بر ذات بیرونی الهی قرار می‌گیرد و متوجه آن می‌شود.

اگرچه استقبال از پدر شرقی گریگوری نیسا در طول قرن ها متفاوت بوده است، چند دهه گذشته شاهد بیداری عمیق علاقه به اندیشه او بوده است. بدن و میل با بررسی نگرش‌های متحول او در مورد آنچه که اکنون جنسیت، جنسیت و تمایلات جنسی می‌نامیم، طیف کاملی از تفکر گریگوری در مورد چالش‌های زندگی زاهدانه را بازیابی می‌کند. رافائل A. Cadenhead با بررسی درک گرگوری از اهمیت بلوغ جسمانی و معنوی برای اعمال تفکر و فضیلت، ارتباط حیاتی این دیدگاه دگرگونی را برای گفتمان اخلاقی معاصر بازیابی می‌کند.

ترجمه ماشینی : در آغاز قرن بیستم، پس از جنگ داخلی آمریکا، اما قبل از جنگ‌های جهانی، ویلیام جیمز و دیگران از حکمت سنت‌های دینی جهان، به‌ویژه «زبان‌های عرفانی ناگفته» استفاده کردند تا مقوله مدرن عرفان را بسازند. بخشی برای ایجاد یک هسته مشترک که مردم تقسیم شده به امید تشکیل یک اتحادیه کامل تر هم از نظر مذهبی و هم از نظر سیاسی، حول آن جمع شوند. بیش از صد سال بعد، نظریه پردازان پست مدرن به ناآگاهی در قلب ارزشمندترین دانش ما از خود و جهانمان به عنوان منبعی روی می آورند تا تهدیدی برای کمک به تلاش های ما برای احترام به دیگران. پایان نامه من چنین تخصیص های اخیر ناگفته های باستانی را مورد بررسی قرار می دهد، اما فراتر از صرفاً زبانی و منطقی است و از طریق مقایسه آنچه که من شیوه های عرفانی و دنیوی لغو می نامم، مانند مشارکت عملگرایانه جیمز در یک جهان کثرت گرا، به تجزیه و تحلیل تجسم و جا افتاده می پردازد (فصل 1). تجسم ارتدکس و هترودکس، شرقی و غربی ارتعاشات کیهانی از عرفان باستان، از طریق الهیات عرفانی مسیحی، تا شعر آلن گینزبرگ (فصل 2). اشتیاق به معنای زندگی بیشتر در دینداری آمریکایی آفریقایی تبار که توسط هاوارد تورمن، لنگستون هیوز و سوجورنر تروث ارائه شده است (فصل 3). و نظریه پردازی دموکراتیک از فمینیست ها تا پستانسان گرایان (فصل 4). با برخوردهای خلاقانه متفکران ظاهراً متفاوت که با این وجود پویایی های مشابهی در پذیرش اعمال «معنوی اما نه مذهبی» دارند، من در پی آن هستم که بحث های عرفانی را از طریق توسعه منابع برای درک و تغییر پویایی ستم مانند جنسیت، نژاد، طبقه، گونه ها به جلو ببرم. و دیگر مسائل مربوط به تفاوت تجسم یافته است. با استفاده از ژاک دریدا به‌عنوان چهره‌ای پل، من با آنچه که من آن را نادرست خواندن زبانی از ساختارشکنی می‌نامم مقابله می‌کنم تا از مشارکت آگاهانه‌تر در یک حالت تجسم یافته تجربه یک آسیب‌پذیری مولد که کاملاً جهانی است، دفاع کنم. با درک مجدد، تناهی تجسم یافته ممکن است منابعی را برای ارتقای عدالت با متحد شدن حول نوع دیگری از هسته مشترک فراهم کند - هسته مشترک بدون هسته مشترک. بنابراین، نامعین بودن ممکن است به معنای جرأت ناشناختن خود و دیگران از طریق مشارکت در رازی فراتر از تقسیم‌بندی‌های واضح باشد - ذاتی و متعالی، مادی و غیر مادی، مرد و زن، انسان و حیوان.

ترجمه ماشینی: الهیات عرفانی نشان می دهد که محبوبیت فزاینده معنویت در همه اشکال آن تا حد زیادی از الهیات جدا شده است. الهیات عرفانی از طریق مطالعه نویسندگان نمونه مانند گریگوری نیسا، درک یکپارچگی درونی آگاهی عرفانی و تفاوت بین معرفت از طریق تجربه مستقیم و بیان الهیات را آشکار می کند.