جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بداء از کاربردی­‌ترین آموزه­‌های معرفتی در علوم مختلف است. از این رو دستیابی به تعریف جامع از آموزۀ بداء ضرورتی اجتناب­‌ناپذیر است؛ چرا که بررسی آثار اندیشمندان این حوزه، حکایت از ارائۀ تعریف­‌های متفاوتی از این آموزۀ شیعی تا به امروز دارد که حتی برخی، آن را خوانش دیگری از آموزۀ نسخ قلمداد کرده­‌اند. جهت نیل به تعریف درست از این آموزه، پژوهش پیش­رو بر آن است که از مسیر معنای لغوی و بیان عامل جدایی معنای اصطلاحی از معنای لغوی بداء، با روش توصیفی_ تحلیلی به حضور و تطوّر تاریخی این آموزه در تألیفات شیعه پرداخته و با تکیه بر رویکرد جدید در تعریف این آموزه در دو سدۀ اخیر، مؤلفه­‌هایی که از میان تعریف‌­ها بیشتر مورد تکرار قرار گرفته است را استخراج کرده و تعریف جامعی از بداء ارائه دهد و در نهایت با پیراستن قیدهایی از تعریف پیشینیان، به تکمیل تعریف بداء بپردازد. تعریف جامع بداء در دو محور (مقام ثبوت و مقام اثبات ) که محور دوم آن از دو سطح (بداء در سطح شخصی و بداء در سطح عمومی) می­باشد، در این پژوهش ارائه می­‌گردد. جدا نمودن بین عنوان بداء با سایر معانی معرفتی هم‌­عرض آن (نسخ، قضا و قدر) و همچنین افزودن قید "مخالفت واقعه با اخبار مخبر صادق" و تأکید بر قید "ظهر منه" از دقت­‌هایی است که موجب برطرف شدن نقایص تعریف پیشنیان از این آموزه شده است.