جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : میشل هانری در کتاب تجسم: فلسفه ای از جسم، با تقابل جسم معقول و زنده شروع می کند، همانطور که ما آن را به طور دائم از درون تجربه می کنیم، با بدن مادی و بی اثرمان، همانطور که می توانیم آن را از بیرون ببینیم، مشابه آن. به اشیایی که می توانیم در جهان پیدا کنیم. گوشت به هیچ وجه در اصطلاح او با بخش نرم بدن مادی و عینی ما مطابقت ندارد، مثلاً در تقابل با استخوان ها، بلکه با چیزی که او در کتاب های قبلی خود آن را بدن ذهنی ما می نامید، مطابقت دارد. از نظر میشل هانری، یک شیء دارای درون نیست، زنده نیست، خود را احساس نمی کند و احساس نمی کند که لمس می شود. تجربه ذهنی لمس شدن را انجام نمی دهد. او پس از قرار دادن مسئله دشوار تجسم در منظری تاریخی که به اندیشه پدران کلیسا بازمی‌گردد، در این کتاب مروری انتقادی بر سنت پدیدارشناسی انجام می‌دهد که منجر به وارونه شدن پدیدارشناسی می‌شود. او سپس پیشنهاد می‌کند که پدیدارشناسی جسم را به تفصیل بیان کند که منجر به مفهوم یک گوشت اصیل تشکیل‌نشده در «مکاشفه طاق» زندگی، و نیز پدیدارشناسی تجسم شود. اگرچه بدن به طور سنتی به عنوان محل گناه شناخته می شود، اما در مسیحیت نیز مکان نجات است که شامل خدایی شدن انسان است، یعنی در حقیقت پسر خدا شدن، بازگشت به امر ابدی و مطلق. زندگی را فراموش کرده بودیم که در دنیا گم شویم و فقط به چیزها و خودمان اهمیت دهیم. در تقصیر، ما تجربه غم انگیزی را از ناتوانی خود در انجام کارهای خوبی که می خواهیم انجام دهیم و ناتوانی خود در اجتناب از شر را ایجاد می کنیم. به این ترتیب، در مقابل بدن جادویی دیگری، این میل پر از درد به دیدار زندگی در آن است که منجر به عیب می شود. در شب عاشقان، کنش جنسی دو حرکت تکانشی را با هم جفت می کند، اما میل شهوانی در یک آمیختگی کامل عاشقانه، در جایی که تجربه می شود، به لذت دیگری نمی رسد. با این حال، رابطه شهوانی با یک رابطه عاطفی ناب، بیگانه با پیوند جسمانی، رابطه ای که از قدردانی متقابل یا عشق ایجاد شده است، دو چندان می شود. این همان بُعد عاطفی است که در این شیوه خشونت که پورنوگرافی است، که رابطه اروتیک را از حیف و میل زندگی بیرون می کشد تا آن را به دنیا رها کند، انکار می شود، و شامل بی احترامی واقعی به زندگی است.

ترجمه ماشینی : از ابتدا تا انتها، فلسفه میشل هنری تأملی بدیع و عمیق در مورد زندگی ارائه می دهد. هنری درک متعارف زندگی به عنوان مجموعه ای از فرآیندهای طبیعی و طبقه بندی کلی موجودات را به چالش می کشد. هنری با حفظ این موضوع که دسترسی ما به معنای زندگی توسط طبیعت گرایی و همچنین پیش فرض های فلسفی سنتی مسدود شده است، اقدامی را انجام می دهد که به حق می توان آن را "رادیکال" نامید. پدیدارشناسی او به بعد اصلی زندگی بازمی گردد - به واقعیتی که مقدم بر علوم طبیعی و حتی عینیت است. کتابخوان Michel Henry منبعی ضروری برای کسانی است که برای اولین بار به هانری نزدیک می شوند و همچنین برای کسانی که از قبل با کار او آشنا هستند. این پوشش گسترده ای از موضوعات اصلی در فلسفه او و ترجمه های جدید مهم ترین مقالات هنری را ارائه می دهد. شانزده فصل به چهار بخش تقسیم می‌شوند که مفاهیم عمیق فلسفه زندگی هنری را نشان می‌دهند: برای پدیدارشناسی؛ برای ذهنیت؛ برای سیاست، هنر و زبان؛ و برای اخلاق و دین.

ترجمه ماشینی : این پژوهش بر آن است تا بررسی کند که آیا نقد دومینیک جانیکود مبنی بر اینکه وقتی پدیدارشناسی از یک پدیده فراتر می رود، به الهیات تبدیل می شود یا خیر؟ میشل هنری پدیدارشناسی زندگی را برای رویکردی پدیدارشناسانه به مسیحیت پیشنهاد می‌کند و در پی آن است که بداند مسیحیت چه چیزی را حقیقت می‌داند. در عهد جدید، حقیقت به عنوان ظهور، تجلی و مکاشفه، کلیدواژه‌های پدیدارشناسی معرفی شده است. این حقیقت پدیدارشناختی محض است که به پدیداری اشاره دارد. زندگی، مکاشفه و حقیقت به خدای مسیحی اشاره دارد. از نظر جانیکود، هنری در تحقیق در مورد مکاشفه ی خود زندگی فراتر از پدیده ها می رود و پدیدارشناسی به الهیات تبدیل می شود. با این حال، هنگام گفتگو با دین، فلسفه او را می توان فلسفه دین دانست.

ترجمه ماشینی: این کتاب آستانه بین پدیدارشناسی و دین زیسته را در گفتگو با سه تن از مشاهیر فرانسوی: میشل هانری، ژان لوک ماریون و ژان ایو لاکوست بررسی می کند. از طریق مطالعه دقیق و تجزیه و تحلیل انتقادی، هر فصل به این موضوع می‌پردازد که چگونه یک محیط عبادی و آیینی یا یک بینش معنوی از بدن می‌تواند تجربه دنیای اطراف یک فرد را شکل دهد و در نهایت ساختار دهد. این جلد بحث در مورد دامنه و محدودیت های تحلیل پدیدارشناختی مضامین دینی را پیش می برد و این فرض را که الهیات و پدیدارشناسی قادر به گفتگوی سازنده میان رشته ای نیستند، مختل می کند.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.