جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دامنه این فصل به طرز وحشتناکی گسترده است، زیرا ابن سینا شخصیت محوری در تاریخ فلسفه عربی-اسلامی بود. قبل از ابن سینا، فلسفه (فلسفه ارسطویی و نوافلاطونی عربی) و کلام (الهیات عقیدتی اسلامی) رشته های فکری متمایز بودند، هرچند که لقاح متقابل خوبی بین آنها اتفاق افتاده بود. در مقابل، پس از ابن سینا، این دو رشته با هم آمیختند و کلام پس از ابن سینا به عنوان یک فلسفه واقعاً اسلامی، ترکیبی از متافیزیک ابن سینا و آموزه مسلمانان پدیدار شد. صحبت در مورد منابع، تکامل و تأثیر اندیشه های ابن سینا در واقع صحبت از بیش از دو هزار سال فعالیت فلسفی است. منابع ابن سینا با ارسطو در قرن چهارم قبل از میلاد آغاز می شود. و شامل مفسران ارسطو یونانی متاخر، اعم از مشائی و نوافلاطونی است. ابن سینا خود بسیار پربار بود: کتاب شناسان از شاگردش جوزجانی تا محقق مصری فقید ژرژ عنواتی بین 40 تا 275 عنوان به او نسبت داده اند که یحیی مهدوی محقق ایرانی حدود 130 عنوان آن را معتبر دانسته است. علاوه بر این، ایده‌های او در طول زندگی حرفه‌ای‌اش تکامل یافت و نتیجه آن این بود که فلسفه ابن سینا، مانند افکار افلاطون و ارسطو، اغلب در برابر تلاش‌های ما برای نظام‌بندی آن مقاومت می‌کند، و موضع او در مورد تعدادی از مسائل مهم فلسفی به طرز ناامیدکننده‌ای ظاهر می‌شود. تعیین نشده در مورد تأثیر ابن سینا هم در جهان اسلام و هم در اروپای مسیحی به شدت احساس شد.