جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تکرار معنی­دار عبارت «سمع و الابصار» در آیات قرآن کریم، قرن‌هاست پرسش بی­پاسخی را برای مفسران مطرح کرده است که چرا خداوند شنیدن را به شکل مفرد و دیدن را به شکل جمع آورده است؟ ما در پی پاسخ این پرسش، به مطالعه مسیرهای عصبی سیستم شنوایی و بینایی در مغز پرداخته و با مقایسه این دو با یکدیگر، راز آن را فاش می­کنیم. این نوشتار حکمت و علت این طرز بیان قرآن کریم را از نگاه آناتومی و فیزیولوژی اعصاب حواس بینایی و شنوایی آشکار می­کند. به این ترتیب که: وقتی‌که صدا به گوش‌ها می­رسد؛ پیام حسی در حلزون گوش‌ها ایجاد می‌شود؛ هر دو گوش تقریباً در همان ابتدای راه، پیام‌های صوتی خود را با یکدیگر همسفر کرده و از طریق دو مسیر موازی در ساقه مغز به‌سوی هر دو نیمکره مخ ارسال می­کنند. به‌طوری‌که هر دو نیمکره مخ، از هر دو گوش پیام دریافت می­کند. این در حالی است که نیمی از پیام حس بینایی که در شبکیه هر چشم ایجاد می­شود؛ به نیمکره مخالف می­رود. به گونه‌ای ‌که درنهایت، نیمکره راست مخ، نیمه چپ میدان دید را می­بیند؛ و نیمکره چپ، نیمه راست میدان دید را. به‌عبارت‌دیگر، دو نیمکره مخ، دو صحنه متفاوت را می­بینند؛ اما یک‌صدای واحد را می­شنوند! همچنین در سیستم بینایی نه‌تنها پیام‌های دو چشم همراه نمی‌شوند؛ بلکه هر چشم، حتی برای انتقال رنگ‌ها، حرکات و شکل‌هایی که می­بیند، از مسیرهای جداگانه­ای استفاده می­کند که در قشر بینایی مخ از بیش از دوازده منطقه تخصصی برای پردازش داده­های مختلف شبکیه استفاده می­شود. بنابراین با توجه به یافته­های علمی چند دهه­ی اخیر، بی­شک تکرار عمدی لفظ «سمع و الابصار» در قرآن کریم یکی از معجزات این کتاب مقدس است.

مقصود از مقاصد الشریعۀ، اهداف خداوند از تشریع احکام اعتباری و عملی است. اصطلاح مقاصد الشریعة در میان اهل سنت رایج است و کتابهایی از گذشته تاکنون در مورد آن نوشته شده است. ولی در میان شیعه به دلیل نوع منابع و ساختار اجتهاد و نیز شرایط تاریخی کمتر دیده می شود و بیشتر اصطلاح حکمت و علت به کار رفته است. مقاصد شارع و نصوص مبین آن در فقه امامیه نمی تواند به عنوان منبع حکم شرعی قرار بگیرد. اما اهل سنت مقاصد شارع و مصلحت را در قالب قیاس، عقل، عرف، سد ذرایع، استحسان و عمدتاً استصلاح (مصالح مرسله) در سند حکم شرعی به کار می گیرند.