جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سنّت گرایان دسته ای از صاحب نظران در حوزه ی معرفت ,‌ دین و هنر هستند که اساس هنر و درخشش این ساحت را در جنبه ی متعالی یا معنویت آن لحاظ می کنند , از نظر ایشان , ذات هنر مبتنی بر ماهیتی قدسی و باطنی است که به نوبه ی خود محملی برای انتقال معرفت می گردد , لذا معرفت , معنویت و هنر در بحث سنّت گرایان رابطه ی مستقیم با یکدیگر دارند.هنر متعالی در جامعه ی سنّتی «قدیس شدن» یعنی صیقل یافتن روح است تا این که روح به شکل اثر هنری در خور مقام الوهیت , تجلی نماید.زیبایی بخشیدن به ماده , زدودن کدورت و تبدیل آن به مظهری از مراتب برتر هستی هدف هنر سنّتی است.یک هنرمند سنّتی هنر را در ارتباط مستقیم با معرفت می داند و باید در هنر خود فضیلت متعالی را وانمود کند , پس قبل از هر چیز خود باید واجد این فضیلت گردد و زمانی که واجد این فضیلت گردید , وظیفه ی تعلیمی هنر آغاز خواهد شد.گریز از تفکر به ویژه تفکر فلسفی برای انسان امکان پذیر نیست زیرا تفکر به همه تعلق دارد.در واقع تفکر فلسفی به معنای آن چه انسان را به واقعیت معنوی -واقعیت به معنی کلمه ی فارسی آن یعنی حقیقت- نزدیک می کند , می باشد.بررسی آرای سنّت گرایان در باب هنر , زیبایی و تفکر مسئله ی اصلی این پژوهش می باشد.لازم به ذکر است بررسی این مسئله و فرضیات مبتنی بر آن در حوزه های نظری , به ویژه فلسفه ی هنر و زیبایی شناسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.همچنین بر حسب نیاز و به دلیل عدم پراکندگی مطالب در این پژوهش اختصاراً به آرای سنّت گرایانی چون رنه گنون , آناندا کوماراسوامی , فریتهوف شوان , تیتوس بورکهارت و سیّد حسین نصر بسنده می کنیم.در بررسی های انجام شده مشخص گردید سنّت گرایی واکنشی است دفاعی که آگاهانه با رجعت به سنّت ها در پی حل معضلاتی است که دنیای مدرن , پیش روی قرار می دهد.