جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از جلوه‌های مهم زندگی صوفیان و عارفان که نزد محققان کمتر بدان توجه شده، مسئلۀ اهمیت کسب‌وکار و جایگاه پیشه و حرفه نزد عارفان و سالکان مسلمان است؛ از آنجا که کار و کوشش برای تأمین معاش به اشکال گوناگون در زندگی گروه‌های مختلف جامعه نمود داشته، در نزد اهل تصوف نیز از اهمیت خاصی برخوردار بوده‌ است.‌ جایگاه شامخ عرفان و عرفای اسلامی در ادب فارسی و ضرورت بررسی اقوال و اعمال مشایخ عرفان و تصوف، از اهمیت تحقیق است. در این پژوهش که با روش توصیفی‌تحلیلی و با هدف تبیین، تحلیل و توصیف نگرش عارفان به کار و جایگاه حرفه و پیشه در اندیشۀ عارفان مسلمان شش قرن نخست اسلامی صورت گرفته، مشخص شد که باتوجه به حکایات و اقوال مشایخ صوفیه در متون منثور عرفانی این دوره، شیوه‌های ارتزاق آن‌ها از سه روش کسب، توکل و دریوزگی بوده ‌است و با وجود رابطۀ حسنۀ سلاطین و مردم با صوفیه، اهل تصوف پیوسته از فتوحات و نذورات، صدقات، عطایا، منابع اوقافی و... بی‌بهره نبوده‌اند. به‌طور کلی، اکثر صوفیان به پیشه و حرفه اشتغال داشته‌اند و از دیدگاه آنان، کار و کوشش، نه‌تنها برای تأمین معاش آن‌ها بلکه برای کمک به نیازمندان، ضعفا و یاران جایگاهی والا داشته ‌است.