جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫به اعتقاد نگارنده، اختلاف سياست خارجي دولت‌ها و نظام‌هاي سياسي، ناشي از مباني فکري و نظري آنهاست. در حال حاضر در عرصه بين‌المللي دو نوع نظام سياسي قابل تشخيص است که اختلاف در سياست خارجي آنها ناشي از اصول، مباني و ديدگاه آنها نسبت به خاستگاه و وظايف دولت در بسترسازي براي رشد و تعالي همه جانبه انسان است. يکي از آن دو، نظام اسلامي و ديگري نظام ليبرال دموکراسي است. نظام اسلامي به عنوان يک نظام ايدئولوژيک، اهداف سياست خارجي خود را بر اساس ارزش‌هاي مکتبي و منافع ملي سامان مي‌دهد. ولي نظام ليبرال دموکراسي اهداف سياست خارجي خود را مبتني بر نوعي جهان‌بيني قرار داده که فرد را پايه ارزش‌ها مي‌شمارد و آنچه در سياست‌هاي داخلي و خارجي اهميت دارد، تأمين منافع مادي شهروندان و حاکمان است. نگارنده، تلاش مي‌کند که نقاط اشتراک و افتراق اين دو نظام را ارائه دهد و به ارزيابي آنها بپردازد. در اين راستا واژه‌هاي سياست خارجي، سياست بين‌الملل، روابط بين‌الملل، ديپلماسي، نظام سياسي، نظام سياسي اسلامي و نظام سياسي امامت را تعريف و مباني و پيش‌فرض‌هاي نظام اسلامي، ليبراليسم، دموکراسي، و مباني فلسفي ليبرال دموکراسي را بيان کرده است. سپس به ذکر اهداف سياست خارجي هر دو نظام پرداخته است. وي اهداف سياست خارجي نظام اسلامي را در سه مرحله تبيين نموده است: 1.هدف‌هاي استراتژيک اوليه؛ 2.هدف‌هاي متوسط يا تاکتيکي؛ 3.هدف‌هاي جهاني دراز مدت. طرد و نفي سلطه امپرياليسم، حمايت از مستضعفان، تشکيل حکومت جهاني مبتني بر عدل، دفاع از حقوق مسلمانان، اتحاد جوامع اسلامي و رفع موانع استقرار اسلام در جهان، از اهداف بلند مدت نظام اسلامي است. در مقابل، گسترش نظام سلطه و امپرياليسم، کسب قدرت، گسترش حاکميت ارزش‌هاي ليبرال، ترويج سکولاريسم، ترويج دموکراسي، گسترش آزادي، و حفظ و تأمين حقوق بشر، از جمله اهداف بلند مدت ليبراليسم است که نويسنده به شرح آنها پرداخته است. همچنين به بيان مشترکات و نقاط افتراق نظام اسلامي و نظام ليبرالي پرداخته است.