جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫آيات متعددي در قرآن کريم در رابطه با مسئله امامت و ولايت بوده و بيانگر مقام و فضائل اميرمؤمنان (ع) و ائمه معصومين (ع) ميباشد. مفسران و متکلمان شيعه بر اثبات خلافت و جانشيني بلافصل اميرمؤمنان علي (ع) به اين آيات استناد جسته اند. در مقابل برخي از مفسران اهل سنت از جمله «ابن عاشور»، در تفسير اين آيات دچار انحراف گشته و امامت علي (ع) را از آيات قرآن قابل اثبات نميداند . به عنوان مثال ابن عاشور ذيل آيه ولايت، بعد از نقل روايت نزول آيه درباره امام علي (ع) آن را تضعيف کرده است و ولايت را در اين آيه به معناي نصرت و محبت مي داند. هم چنين از نقل روايات مبني بر نزول آيه تبليغ در روز غدير و در شان امام علي (ع) حتي به عنوان يکي از احتمالات سبب نزول آيه خودداري کرده است. ابن عاشور نسبت به آيات فضائل اهل بيت (ع) هم رويکردي انکارگرايانه دارد. به عنوان مثال وي مراد از «اهل بيت» در آيه تطهير را همسران پيامبر (ص) مي داند نه اصحاب کساء. ذيل آيات سوره انسان هم معتقد است که اين آيات اختصاصي به امام علي (ع) و فاطمه (س) و حسنين (ع) ندارد؛ بلکه اين آيات عام است و شامل همه ابرار مي شود.