جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مجموعه رفتارها و گفتارها و ارتباطات امام حسين عليه السلام و امام سجاد عليه السلام و در مواردي، نشان دادن امور خارق العاده، تجليات و ظهورات امامت و ولايت اين دو امام معصوم است که اين پژوهش در چهار بخش، به آن پرداخته است. از منظر کلام شيعي، امامت يعني رياست همگاني و فراگير بر جامعه اسلامي در همه امور ديني و دنيايي، و مشروعيت اين مسئوليت به نصب الهي است. امام از عصمت، علم الهي و برتري بر ديگران برخودار است و تمامي منصب هاي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به جز نبوت و رسالت را دارد. در رابطه با اهداف امام حسين عليه السلام، ديدگاههاي تشکيل حکومت، شهادتگرايي، فرار از مرگ، اهداف چند لايه و ... مطرح و نقد و بررسي شده و اين نتيجه به دست آمده است که حضرت عليه السلام اهداف مختلفي چون رسوايي چهره بني اميه، امر به معروف، احياي سنت و در رأس آنها، رضايت خدا و عمل به وظيفه را دنبال ميکرد. امام عليه السلام براي تشکيل حکومت اسلامي، اقدامات متعددي چون فرستادن سفير و توجه به نامههاي کوفيان را دنبال نموده و به خاطر انجام وظيفه الهي، تا شهادت پيش رفت و تا آخرين لحظه حيات دنيايي، از تمام شئون امامت، مانند مرجعيت ديني، رهبري و هدايتگري بهره برد. امام سجاد عليه السلام نيز با پذيرش امامت و ولايت در سختترين شرايط و با انتخاب روش افشاگرانه و صريح در برابر بني اميه و زنده نگه داشتن ياد عاشورا، موجب بيداري دلها و تأثير عميق حماسه عاشورا بر مردم شد. هر دو امام، براي قيام و احياي اسلام ناب، از همه امکانات بهره کامل بردند. آراسته بودن هر دو امام به فضايل اخلاقي و کمالات روحي، موجب تجلي رفتارهاي برجسته و بي نظير در عاشورا بود. اصل ابتدايي و محوري هر دو امام در تمامي عملکردها، کسب رضايت الهي بود. ظهور معجزات و کرامات هر دو امام در جريان عاشورا، جلوههايي از ولايت باطني ايشان بود. هر دو امام، بر اساس ارزشهاي مکتب و با بهرهگيري از هرگونه امکانات، همواره سعي در حفظ اولويتها داشتند. نويسنده در پايان، برخي شبهات کلامي نسبت به جريان عاشورا را بررسي نموده است.