جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مسئله تمدن و تمدن آفريني در زندگي اجتماعي بشر، از موضوعاتي است که همواره مورد توجه مورخان و انديشمندان است. تحقيق حاضر در پنج فصل، به بررسي تمدن آفريني مکاتب و اديان الهي و اصول مشترک در تمدن سازي پيامبران از ديدگاه قرآن کريم پرداخته است. به اين منظور پس از بيان کليات، اين مطلب بيان شده است که تمدن، حاصل زندگي بشر در ساحتهاي مادي و معنوي است و فرهنگ از نظر جهت دهي، به منزله روح تمدن است. همچنين اديان الهي عامل تعيين کننده در ايجاد فرهنگ معنوي جوامع بشري است و اين هرسه در کنار هم تمدنهاي پايدار و بي نظيري را ايجاد ميکنند. سپس به مسائلي چون نقش پيامبران الهي و نزول کتب آسماني در ايجاد رابطه با خالق هستي، ساختار زندگي بشري و جوامع انساني، و تمدن آفريني انبيا به واسطه قوانين مشترک الهي در زندگي بشر اشاره شده است. در ادامه به اين مسئله پرداخته شده که از منظر قرآن کريم، انسان خليفه و امين خداوند بر روي زمين است. همچنين به گوشهاي از تمدن آفريني انبيا در جوامع مختلف اشاره شده است. در اين راستا سرگذشت حضرت داوود و حضرت سليمان بيان شده است که با ايجاد حکومت الهي، تمدن شکوفا و بالندهاي را بر روي زمين بنا نهادند. همچنين تمدن عظيم اسلامي را که پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم با تشکيل حکومت نبوي در مدينه بنا نهادند، بررسي شده است. با اين وجود، انسانها از مسير هدايت الهي منحرف شده و به سرپيچي از قوانين الهي و تکذيب آيات الهي پرداختهاند. در نتيجه، اين جوامع و تمدنها به سبب ظلم و گناهشان تابود شده و خداوند تمدنهاي ديگري را جايگزين آنان کرده است و اين لازمه هدف خداوند از خلقت و هستي است که همانا رساندن انسان به کمال حقيقي و سعادت ابدي است. در پايان بيان شده است که انبياي الهي به دليل اتصال به منبع واحد، داراي اصول مشترک براي هدايت انسانها ميباشند.