جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حجت‌ الاسلام‌ و المسلمین دکتر عسگر دیرباز، (متولد ۱۳۳۸ ش، آذربایجان شرقی)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، حسن حسن‌زاده آملی و عبدالله جوادی آملی پیگیری کرد. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطه دکتری فلسفه دانشگاه تربیت مدرس تهران به اتمام رساند. جانشین عقیدتی سیاسی وزارت دفاع، مسئول تربیت مربی در سپاه پاسداران و ریاست دانشکده الهیات دانشگاه قم از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «تجرد ادراك در حكمت متعاليه»، «مناسبات دین و اقتصاد»، «توسعه پایدار»، «مبانی عقلی احتجاجات معصومین (ع)» و «عدالت اقتصادی در کلام و سیره علی (ع)»،برخی از این آثار است. منبع: دانشنامه امامت

این رساله با عنوان «سرشت انسان (نیکی یا بدی) از دیدگاه اسلام» در چهار فصل تنظیم شده است. سرشت انسان، همان نیرویی است که به صورت استعداد و قوه از ناحیة خداوند در نهاد انسان قرار داده شده است که به کارگیری صحیح آن، مایة سعادت و خوشبختی و بهره برداری ناصحیح از آن، باعث سقوط و شقاوت انسان می شود. فصل اول، واژه های کلیدی موضوع، مورد بررسی قرار گرفته است. فصل دوم به دیدگاه اندیشمندان دربارة سرشت انسان اختصاص دارد، این دیدگاه ها عبارت اند از: بد بودن سرشت انسان، خوب بودن سرشت انسان، یکسان بودن خیر و شر در سرشت انسان، متفاوت بودن نیکی و بدی در سرشت انسان ها، تفاوت ذاتی سرشت انسان ها و خنثی بودن سرشت انسان. فصل سوم به سرشت انسان در قرآن و سنت اختصاص دارد. آیاتی که در این زمینه وجود دارند به سه دسته تقسیم می شوند: الف) آیات ستایش و تمجید انسان ب) آیات نکوهش انسان ج) آیاتی که انسان را مستوی الخلقه می داند. روایات مربوط به سرشت انسان نیز عبارت اند از: الف) روایاتی که انسان را دارای کرامت و سرشت خوب معرفی می کند. ب) روایاتی که سرشت انسان ها را متفاوت می داند. فصل چهارم با عنوان «نظریة مختار» نخست مفهوم خیر و شر و سپس دیدگاه نویسنده را بیان می کند. نویسنده بعد از اثبات دیدگاه خویش به بررسی آیات و روایات پرداخته و آیات را قابل جمع دانسته است؛ زیرا آیاتی که انسان را مدح و تمجید می کند نظر به ذات انسان دارد و آیاتی که انسان را مذمت می کنند در واقع مذمت نیستند؛ بلکه هشدارهای ایمینی هستند و بیان می دارند که بعضی از گرایش ها در انسان دارای دو رویه است؛ یک رویة خوب که به خاطر آن آفریده شده است و رویة مضر که انسان باید متوجه باشد به دام آن نیفتد.