جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به روش تحلیلی ـ تطبیقی به خوانش و تحلیل اسطورة آرش کمانگير، بر اساس دیدگاه اسطوره‌شناسی خورشید ماکس مولر پرداخته است. ماکس مولر از بنیانگذاران اسطوره‌شناسی تطبیقی است که با بررسی اقوام گوناگون در حوزه‌های انسانشناسی تطبیقی، فیلولوژی‌تطبیقی و دین‌شناسی تطبیقی به اسطوره‌شناسی‌تطبیقی درحوزة طبیعت پرداخته است. وی اسطوره‌شناسی تطبیقی را محور اصلی تفکّر و تخیّل اقوام هندواروپایی می‌داند. ماکس مولر با طرح نظریة «بیماری زبانی» معتقد است که اسطوره‌ها، جز یک صورت کهن از زبان نیستند که با فیلولوژی تطبیقی اسطوره‌ای مانند آرش، می‌توان به واکاوی آن پرداخت؛ چراکه اسطوره‌شناسی از یک نوع بیماری زبانی ناشی می‌شود که موجب از دست رفتن شفافیت اوّلیه از واژه‌ها می‌شود. با توجّه به دیدگاه مولر می‌توان گفت که خدایان و قهرمانان اسطوره‌ای، صرفاً نامهایی برای پدیده‌های طبیعی بوده‌اند؛ نام‌هایی که به تدریج از هیبت و تکریم برخوردار شده‌ و در‌پسِ کاربرد زبانی پنهان مانده و به دور از درک مستقیم با گذر زمان به اشتباه تفسیر گردیده و تشخّص یافته و الهه و یا قهرمانی اسطوره‌ای انگاشته شده‌اند؛ اسطورۀ آرش از این قاعده مستثنا نیست. برپایة اسطوره‌شناسی خورشیدی ماکس مولر، جاودانگی، تطهیرکنندگی، تندتازی و مرزبانی، ازجمله ویژگیهای مشترک اسطورة خورشید و اسطورة آرش است.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه به بررسی پروژه های اصلی روانشناسی دین می پردازد که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مطرح شد. این استدلال می کند که طرفداران این رشته فرعی در تلاش بودند تا علم دینی جدیدی را راه اندازی کنند، علمی که به نظر آنها با علم(های) دین(ها) که در نیمه دوم قرن نوزدهم ایجاد شده بود تفاوت اساسی داشت. متفکرانی مانند ماکس مولر، سی پی تیله، ای.بی. تایلور یا آلبرت رویل گمان می‌رفت که تازگی روان‌شناسی دین در شناسایی تجربه‌ای دینی عمدتاً عاطفی و ماقبل فکری به عنوان جوهره دین و در توسعه ابزارها (مانند پرسشنامه) و مفاهیم (مانند تبدیل، عرفان) است که با آن آن تجربه را بررسی کنید پس از یک دوره شکوفایی در دو دهه اول قرن بیستم، روانشناسی دین در دهه 1930 شروع به افول کرد. من استدلال می‌کنم که این افول تا حدی نتیجه ناتوانی در حفظ یکپارچگی نظری موضوع مطالعه روان‌شناسی دین بود، به طوری که این رشته یا در روان‌شناسی عمومی منحل شد یا به خودی خود به یک الهیات خصوصی تبدیل شد. فصل 1 به تشریح راه هایی که در آن علوم دین توسط نظریه پردازان فوق الذکر قرن نوزدهم ساخته شد، به طور خاص به چندین سخنرانی گیفورد و تعدادی از مورخان برجسته ادیان فرانسوی نگاه می کند. فصل 2 با بررسی متون روانشناسان آمریکایی مانند ویلیام جیمز، E.D. بحث های پیرامون مفهوم تبدیل و ارتباط آن با مفهوم احساس را بازسازی می کند. استارباک یا جیمز اچ لوبا. فصل 3 شکل‌گیری مفهوم «عرفان» را در روان‌شناسی دین فرانسوی‌زبان، عمدتاً با نگاهی به آثار تئودور فلورنوی، هانری دلاکروا، تئودول ریبات و پیر ژانت بررسی می‌کند. فصل 4 به بررسی C.G. روانشناسی دین یونگ.

اوپـانیشـادها، کـتـاب‌هـای مقدس هندوان، عصاره‌ی قـرن‌ها رازورزی و رازآمیزی در جست‌وجوی حکمت و فرزانگی است. ده اوپانیشـاد اصلی که در این مجمـوعه گـرد آمده، اصلـی‌ترین آموزه‌های حکیمانه‌ی هندی را که، در طـول تـاریخ تفکر، تأثیر تعییـن‌کننـده‌ای بر اندیشـه‌های آئینی گذاشته، با بیانی ژرف و زبانی شگرف به نمایش می‌گذارند. با این حال، اوپانیشادها تنها میراثی مقدس نیست، متنی ادبی است که شکوه و شاعرانگی‌اش را از پسِ قرن‌هـا همچنـان حفظ کرده، هنـوز از عالـی‌ترین و انگیزاننده‌ترین کتاب‌های کهن به شمار می‌رود. اوپانیشادهـا و گیتـا تاکنون بـه ده‌هـا زبان، و به هر زبان بارها، برگردانده شده: ترجمه‌هایی که هریک تأویل و تعبیری تازه اند؛ ترجمه‌ی تازه‌ی فارسـی نیز بـازخـوانی، بازنویسـی، و در نهایت بازسرایی آن آثار ماندگار در زبان ما است. اوپانیشادها از سویی با نفی دوگانه‌انگاری، گویای یکتاپرستی‌اند و از سوی دیگر چندخدایی را به هرخدایی (پلی‌تئیسم را به پان‌تئیسم) تحویل می‌دهند، بر این پایه به تبیین خودشناسی و خداشناسی خاص خود پرداخته، جان‌شناسی و جهان‌شناسی شاعرانه آیین‌های هندو را در قالب مضامین و مفاهیمی چون "کارما" و "سامسارا" مطرح می‌کنند. از این منظر، ارمغان اوپانیشادها نه فلسفه (دوست‌داری حکمت) بلکه خود حکمت است. کتابچه‌ حاضر، ترجمه فارسی ده سرود اوپانیشاد است که با استناد بر اصل سانسکریت کتاب و نظر به ترجمه‌های انگلیسی فراهم آمده است. چهار ترجمه مرجع عبارت‌اند از: ترجمه و تفسیر ساروپالی رادکریشنان؛ ترجمه سوآمی نیکهیلاناندا؛ ترجمه ماکس مولر؛ و ترجمه مشترک شری پوروهیت سوآمی.

پیوند دین و اسطوره در یک بستر علمی، راهی را گشوده است که بشر با گام نهادن در آن می‌تواند با مجموعه‌ای از باورها آشنا شود و تا حدی، منشأ آن‌ها را دریابد. این اتفاق از اواخر قرن هجدهم سرعت بیشتری به خود گرفت و با ظهور دانشمندان نام آشنایی در سده‌های بعد، جنبه‌های پنهان اسطوره و دین بیشتر نمایان شد. بدون شک یکی از آن چهره‌های نام آشنا، مکس مولر است. مولر از پیشگامان مطالعات علمی و تطبیقی دین و اسطوره در قرن نوزدهم و متأثر از فیلولوژی، ایده‌آلیسم، پوزیتیویسم و باورهای شرقی به خصوص هند بود. او نظریه‌های قابل تأملی را در ارتباط با اسطوره و دین مطرح کرد که مورد توجه و نقد بسیاری از دانشمندانِ هم ‌عصرش قرار گرفت. در این مقاله سعی شده است با توجه به جایگاه و نقش مکس مولر در مطالعات مربوط به اسطوره و دین، نسبت آن دو در نگاه مولر به شیوۀ‌ توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار بگیرد. مکس مولر ریشۀ اسطوره را در نام‌گذاری پدیده‌های طبیعی می‌دانست و معتقد بود دین (فرم دینی) با مقدّس شدنِ «نام» بوجود می‌آید، یعنی از دل اسطوره. او به امر نامتناهی باور داشت اما منشأ آن را طبیعت می‌دانست.

ترجمه ماشینی: این تحقیق با مطالعه مشارکتهای آلمانی "ماکس مولر" ، به دنبال روشن شدن آغاز علاقه اندیشه غربی به علم ادیان و رویکرد به پدیده دینی از دیدگاه علوم انسانی و نه دیدگاه الهیاتی است. "، اولین بنیانگذار این رشته. و این با توضیح ایستگاه های علمی که زمینه دانش او را شکل می دهند و باز بودن وی در برابر بسیاری از مشکلات ، که مهمترین آنها مقایسه فیلولوژیکی زبانهای هند و اروپایی است ، و سپس با تحقیق در ساختار اسطوره های آنها ، منجر به مطالعه منشأ دین و از آن تا تعیین نقاط و مبانی علم ادیان. وابسته به پرسش از این مسائل فکری با ابزارهای روش تحلیلی.

سمینار "گفتمان دینی در جهان متغیر" توسط نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد. در میزگرد، دکتر همایون همتی و حجت الاسلام هادوی تهرانی شرکت داشتند و به سوالات مطروحه که در ذیل می آید پاسخ گفتند.

اصطلاح «دين شناسى تطبيقى» شكل مختصر شده «مطالعه تطبيقى اديان» است كه در اواخر قرن نوزدهم، به عنوان مفهومى مترادف با «علم دين» (در آلمانى: Religionswissens chaft و در فرانسه: La science de religion) شايع گرديد. همان گونه كه از ابتدا تصور مى شد، اين رشته با به كارگيرى روش مقايسه اى در زمينه مفروضات فراهم آمده توسط اديان جهانى در گذشته و حال متمركز گرديد. اين موضوع مستلزم تخصيص پيشرفت يا تكامل و ارزش هاى آن، به هر يك از حوزه ها در چارچوب طرحى از ترقى و پيشرفت بود. بنا به گفته يكى از دانشمندان اوايل قرن بيستم، وظيفه دين شناسى تطبيقى «عبارت است از: كنار هم قرار دادن اديان مختلف به منظور بررسى و مقايسه دقيق آن ها. اين كار ممكن است موجب ارزيابى معتبرى از اظهارات و ارزش هاى خاص آنان گردد.» به نظر مى رسد كه اصطلاح «دين شناسى تطبيقى» پيش از دهه 1890 به كار نرفته باشد، اما در هر صورت، در سال 1873، اف. ماكس مولر اين سؤال را مطرح كرد: «چرا ما بايد نسبت به استفاده از روش تطبيقى در بررسى اديان شك نماييم.» در این مقاله موضوع مورد بحث با بررسی دین پژوهی در نقاط مختلف تبیین می شود.

ماکس مولر: فریدریش ماکس مولر(به آلمانی: Friedrich Max Müller) (زادهٔ ۶ دسامبر۱۸۲۳-مرگ ۲۸ اکتبر۱۹۰۰) زبان‌شناس و خاورشناس آلمانی بود. او یکی از پایه‌ریزان هندشناسی و پژوهش‌های تطبیقی و سنجشی آیین‌ها در دانشگاه‌های غربی بود. او اثرهای پژوهشی و عمومی‌ای در زمینهٔ هندشناسی دارد و کتاب‌های روحانی خاور که در پنجاه جلد با راهبری او نوشته‌شد از یادبودهای پژوهشی عصر ویکتوریایی انگلستان است