جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بازسازی و احیای تفکر دینی یکی از مقوله‌هایی است که از گذشته‌های دور مورد توجه احیاگران دینی بوده و هست. احیاگری دینی امری به واقع شریف و ضروری است. چرا که در پی صیانت از دین و دینداری در جوامع دینی بوده‌است. احیاگران در پی رفع چالش‌ها و موانعی هستند که رشد و بالندگی دین را به مخاطره می‌اندازند. آنها حفظ و بازسازی تفکر دینی را در مقاطعی که دچار آسیب‌ها و تحریف‌هایی شده است، بر عهده دارند. احیاگری دینی یعنی زدودن خرافه و بدعت و تحریف از چهره‌ی دین و عنایت به زوایای مغفول و متروک ماند? معارف دینی و تصفیه‌ی زواید از چهره‌ی دین. احیاگری نیازمند آسیب شناسی و سپس آسیب درمانی است. از این رو احیاگری امری سخت، اما لازم و ضروری است. با نگاهی به گذشته و آنچه رخ داده‌است در می‌یابیم که تاریخ معرف شخصیت‌های بزرگی است که در برهه‌های مختلف به احیاگری پرداخته‌اند و تفکر دینی را از رخوت و سستی درآورده-اند و به آن حیاتی دوباره بخشیده‌اند. اقبال لاهوری و مطهری از احیاگران مسلمانی به شمار می‌روند که سعی آنان معطوف به رفع ابهام و تصحیح برداشت‌های ناصواب و زدودن غبار انحراف از ساحت دین و نیز تقویت مبانی اعتقادی اسلامی وتوانا ساختن دین اسلام در برابر موضوعات و اندیشه‌های جدید بوده‌است. توجه به نقش اجتهاد و تأکید بر پویایی آن، بازگشت به قرآن و استفاده از تعالیم روح بخش آن در زندگی و آسیب‌ شناسی مفاهیم دینی مهم‌ترین ابعاد احیاگری اقبال و مطهری را تشکیل می‌دهد.