جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در بینش «ابن عربی» ظهور هستی همراه است با ظهور اسماء الهی، و در بین آن اسماء به دلیل تمایل به ظهور حبی تناکح صورت گرفته است. در نتیجه منشأ عوالم میل به ظهور اسماء بوده است. تناکح اسمائی منجر به تکوین شده و در تمام حضرات لحظه به لحظه این هم‌آمیزی صورت می‌پذیرد. اما شکل تناکح و تولد منتجه از آن در هر حضرت یا عالمی متفاوت با حضرات و عوالم دیگر است. البته ظهور اسماء در مظاهر متعدد منافی با اتحاد ذاتی آنها نیست، زیرا صفات که عبارتند از نسبت‌ها، اموری عدمی‌اند که همگی به یک ذات واحد باز می‌گردند (ابن عربی 1387، 163). از سوی دیگر هر اسمی از اسماء الهی به انفراد متضمن حقیقت تمامی نامهای دیگر نیز هست. هر اسمی در عین استقلال به اعتبار معنا غیر از نامهای دیگر است. انسان کامل از آن روی که جامع جمیع اسماء الله است و خداوند او را به صورت خود (و به قولی به صورت رحمان) آفریده، مستحق خلافت است و حمل بار امانت الهی را – که به قول چیزی جز اسماء‌الله نیست – بر عهده دارد.کلید واژه‌ها: تناکح، اسماء، امهات اسماء، تناکح اسمائی، عشق و حب، زوجیت، احدیت، واحدیت.