جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درست است که قصّه های قرآن جزئی از وحی نازل بر پیامبرند و صبغه ای آسمانی دارند، لیکن این قصّه ها بر بشر فرود آمده اند تا مردم با آنها ارتباط برقرار کنند، از آنها پند گیرند، زندگی خویش را در آنها متجلّی ببینند، و با آنها زندگی کنند. از این رو، قصّه های قرآن منتخبِ همین واقعیّات موجود در زندگی بشرند؛ با همین اشخاص و مکانها و زمانها که برای ما آشنایند و اگر چه اکنون عینا حضور ندارند، مشابه آنها بسیار است. و اگر چنین نباشد، چگونه امروزیان از قصّه های دیروزیان درس گیرند و با آنها رابطه برقرار کنند؟ این سنّتهای همیشه جاری در رگِ تاریخ، برای انسانِ امروز از همان حتمیّتی برخوردار است که برای انسان دیروز بود. بنابراین قرآن کریم به نقل وقایع تاریخی می پردازد ولی از آنجا که قرآن کتاب هدایت است و نه بیان حوادث. در کیفیت ارائه وقایع و رویدادها نیز جهت هدایتی داشته و به قصد عبرت بیان می شود. از این رو ملزم به رعایت سیر حوادث بر طبق روش کتب تاریخی نمی باشد و از معیارهای بشری نیز در بیان حقایق بهره نمی برد زیرا هنرمندی که می خواهد رویدادی تاریخی را در اثری ادبی روایت کند در کار خویش عاطفه و احساس مخاطب را لحاظ نموده نه عقل و لزوم منطقی و این امر او را از تاریخ نگار ممتاز می سازد در حالیکه قرآن کریم هیچگاه واقعیت را فدای قواعد و اسلوب ادبی نمی کند. بنابراین قرآن کریم نه کتاب تاریخ است و نه کتاب هنری یا ادبی بلکه کتاب هدایت و انسان سازی می باشد.