جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آمرزش و عذاب دو سرنوشت محتومی است که برای انسان در جهان آخرت رقم زده می شود وانسان در دار دنیا دارِ اختیار و انتخاب وعمل است یکی از این دو را بر می گزیند. خداوند رحمان به انسانها وعده ی آمرزش داده است. و وعده ی الهی نیز تخلّف ناپذیر است. «واللهُ یعدکم مغفرةً منه و فضلاً و الله واسع علیم.» (بقره/ 268) همچنین خداوند براساس رحمت واسعه ی خود، وسایل این آمرزش، اعم از راهنمایان و کتاب و قوه تعقّل و تمییز و اداراک و ... را برای انسان فراهم کرده و او را برای بهره مندی از آمرزش و رضوان خود تشویق و ترغیب کرده است: «وسارعوا الی مغفرة من ربّکم و جنّة عرضها السموات و الارض أعدّت للمتّقین.» (آل عمران / 133) به علاوه، در صورت لغزش و خطا راه را برای بازگشت او با توبه و استغفار و عمل صالح و .. هموار کرده و بنابر لطف و رحمت خود انسانها را از عذاب آخرت بر حذر داشته است. از مهم ترین رسالت انبیاء الهی انذار از عذاب و آخرت بوده است: «انا انذرناکم عذاباً قریباً.» (نباء /40) کسانی که به هشدار و انذار سفیران الهی توجه ننمایند و در دام شیطان و هوا و هوس گرفتار شوند و راه نافرمانی و عناد و کفر را در پیش گیرند از رحمت خاصّه ی خداوند در آخرت محروم می شوند و راهی بجز جهنّم در پیش نخواهند گرفت. «..... واعف عنا و اغفرلنا و ارحمنا» (بقره / 286)