جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این اثر هشتادوسومین جلد از مجموعه‌ی دانشنامه‌ی فلسفه‌ی استنفورد است و به معرفی گابریل مارسل فیلسوف، منتقد تئاتر، نمایشنامه‌نویس و موسیقیدان فرانسوی و عقاید او می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : در عصر تکنولوژی، ارتباط‌گران تجربیات متناقضی از حضور و غیاب، ارتباط و انزوا را گزارش می‌کنند. دررفتگی، حواس پرتی، و قطع ارتباط، چالش هایی را برای گفتگو ایجاد می کند و دنیایی را که توسط فناوری شکسته شده است، نشان می دهد. دنیایی که توسط فناوری شکسته شده است، پاسخی را می طلبد. فیلسوف گابریل مارسل (1889-1973) تأملات روشنگرانه ای در مورد شیوه های بودن در دنیایی از هم گسیخته ارائه می دهد. تأملات فلسفی مارسل در مورد بدن، بازتاب، بین الاذهانی و فناوری محتوای اصلی این پایان نامه را تشکیل می دهد. در فصل اول، گابریل مارسل، فیلسوف، نمایشنامه نویس و سخنران بین المللی، به عنوان شرکت کننده در پاریس قرن بیستم، فرانسه معرفی می شود. فلسفه مارسل در پاسخ به زمینه های اجتماعی، تکنولوژیکی و فرهنگی او پدیدار شد. فصل دوم، فلسفه بدن مارسل را به عنوان موقعیت حیاتی فرد در جهان معرفی می کند. شخص در بدن، با و از طریق بدن خود با جهان ارتباط برقرار می کند. فصل سوم شرح مارسل از تجربیات دنیای شکسته و فراخوان مارسل به تأمل در مورد وجود خود در جهان را خلاصه می کند. فصل چهارم مفاهیم بین الاذهانی مارسل را به عنوان راه هایی برای بودن با دیگران و در دسترس بودن برای دیگران در جهان ارائه می کند. این پایان‌نامه پیشنهاد می‌کند که فلسفه مارسل در بدن، تأمل و بودن با دیگران، پراکس‌های دیالوگ را تشکیل می‌دهند. فصل پنجم تاملات مارسل را در مورد روابط بین تکنیک ها و افراد در محیط های متغیر، در روابط با تکنیک ها و در تعاملات بین افراد توضیح می دهد. فناوری انسان را با یک مشکل فراتر از راه حل علمی مواجه می کند. فصل ششم فلسفه مارسل را در مورد جسم بودن، توجه به بودن و بودن با دیگران به عنوان پاسخی به مشکلات ارائه شده توسط تکنولوژی پیشنهاد می کند. دنیایی که توسط فناوری شکسته شده است، پاسخی را می طلبد. مارسل هشدارها و امیدهایی را برای فرد ارائه می دهد، موجودی که در دنیای تکنولوژی حرکت می کند.

توجه به انواع و مراتب عقل، به‌عنوان ابزار شناخت در فلسفه و عرفان از قرن‌ها پیش مطرح بوده است. در این میان مولانا نیز بر جایگاه و اهمّیت عقل و تمایز انواع آن تأکید داشته است. با دقت در مثنوی می‌توان دریافت که عقل جزوی و کلّی، شباهت های قابل تأمّلی با تفکّر اوّلیه و ثانویه‌،که گابریل مارسل، فیلسوف فرانسوی مطرح کرده است، دارند. مارسل دو سنخ تفکّر را از هم متمایز می‌کند؛ یکی تفکّر اوّلیه که ناظر به مسائل است و دیگری تفکّر ثانویه که ناظر به رازهاست. پژوهش حاضر به شیوۀ تحلیلی-مقایسه‌ای انجام شده و نتایج به‌دست آمده حاکی از آن است که مولانا و مارسل از دو دریچۀ متفاوت یعنی اولی عرفانی و دومی فلسفی، دریافته‌اند که حقایق ماورائی را از طریق تجربه و شهود واز طریق مواجهه می‌توان دریافت که در نهایت با معرفتی حیرت‌زا کشف می‌شوند. همچنین تقسیمات دو سنخی برای معرفت، آثار و نتایج اخلاقی دارد که البته هدف مارسل،کارکردهای اخلاقی و معنوی آنها مورد نظر بوده، ولی هدف مولانا رسیدن و پیوستن به حقیقت و اصل وجود است و عمل اخلاقی در مسیر معرفت به امور ماورائی، وسیله‌ای برای نیل به این حقیقت است. مولانا و مارسل در این تقسیم‌بندی‌ها، فلاسفه را به جهت استفاده از ابزار مادی درفهم امور ماورائی، مورد نقد قرار داده‌اند؛ با این حال در مورد امور ماورائی مولانا معتقد است، مسیر طریقت باید به مدد یک پیر واصل طی شود اما چنین مسئله‌ای در تفکر مارسل که فیلسوف است، مشاهده نمی‌شود.

عشق یکی از واژه‌های مهمی است که در اخلاق، فلسفه و عرفان و مکاتب مختلف فلسفی از جمله اگزیستانسیالیسم، مورد بحث قرار گرفته است. گابریل مارسل (1889-1973م)، فیلسوف فرانسوی قرن بیستم در تاملات فلسفی خویش با تفکیک «مساله» از «راز»، عشق را از مصادیق راز به­شمار آورده است. از نظر وی «راز» امری است که نمی­توان آن را از راه روش­های رایج در علوم و در قلمرو تفکر اولیه حل و فصل کرد، بلکه باید اذعان کرد که آن را باید در حوزه تفکر ثانویه مورد تامل قرار داد. همچنین از دیدگاه مارسل راز عشق به ساحت «بودن» متعلق است، نه به قلمرو «داشتن». در این مقاله به روشی توصیفی- تحلیلی، سعی کرده­ایم خطوط کلی اندیشه او را در این باب بیان کرده و لوازم معرفت­شناختی آن را از منظر روابط انسانی و پذیرش وجود دیگران در شبکه عاشقانه میان انسان­ها و پذیرش وجود موجودی متعالی در عشق به ماوراءالطبیعه، نفی شکاکیت، اثبات وجود جهان، کنار نهادن ذهنیت‌باوری و سوبژکتیویسم دکارتی مورد بحث قرار دهیم.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه تعیین ویژگی های متمایز فلسفه گابریل مارسل (1889-1973) است. در حالی که آثار او عمدتاً به‌عنوان شکلی از «اگزیستانسیالیسم مسیحی» (به‌ویژه توسط ژان پل سارتر) پذیرفته شده است، و بنابراین در رابطه با سایر فلسفه‌های هستی تفسیر شده است، به نظر من این مانع از درک ویژگی او می‌شود. بنابراین، خوانش جدیدی از اندیشه او را توصیه می‌کنم، که از طریق تحلیل ارائه‌های مختلف فلسفی او از زمان، او را دوباره در سنت فکری قرن بیستم فرانسه قرار می‌دهد. بخش اول پایان نامه مقدمه ای بر فلسفه زمان او ارائه می کند و موقعیت او را در رابطه خاص با هانری برگسون (1859-1941) تحلیل می کند. فصل اول این سؤال را مطرح می‌کند که آیا موقعیت او با درگیری او با ابدیت به خطر می‌افتد، زیرا به نظر می‌رسد که این امر اهمیت زمان را تضعیف می‌کند. با این حال، آنچه از فصل دوم به بعد شروع به ظهور می کند، این است که چنین پرسشی ممکن است با توجه به درک مارسل از فلسفه نامناسب باشد. بخش دوم (فصل سوم و چهارم) سپس به بررسی مفاهیمی می‌پردازد که حالت‌های مختلف کار او بر محتوای استدلال‌هایش دارد: اول، شکل دفتر خاطرات آثار شکل‌دهنده او و استفاده (ادامه) او از سبک روایت اول شخص در داستان‌هایش. مقالات و سخنرانی ها؛ و دوم، شکل (غیر روایی) تئاتر او، که مارسل برای آن اهمیت فلسفی نیز قائل بود. در اینجا، مارسل در کنار پل ریکور (1913-2005) و امانوئل لویناس (1906-1995) خوانده می شود، که همچنین سعی کردند به گونه ای متفاوت به فلسفه بپردازند - چنانکه به ویژه در تصوراتشان از زمان آشکار است. در نهایت، بخش سوم (فصل پنجم) رابطه بین فلسفه و دین مارسل را مورد بازنگری قرار می‌دهد و می‌پرسد ارجاعات او به خدا چگونه بر اساس فلسفه او تأثیر می‌گذارد، و این امر برای تفسیر زمان در کار او چه می‌خواهد. در پرتو این بحث‌ها، نتیجه‌گیری سپس به این موضوع می‌پردازد که فلسفه برای مارسل چیست و بنابراین چگونه باید از او استقبال کرد.

ترجمه ماشینی: تردیدی وجود ندارد که اکثر متفکرانی که معمولاً با سنت اگزیستانسیالیستی در ارتباط هستند، صرف نظر از آموزه های واقعی شان، به نوعی تحت تأثیر نوشته های کی یرکگور بوده اند. این تأثیر آنقدر زیاد است که می توان به انصاف بیان کرد که جنبش اگزیستانسیالیستی مسئول پیشرفت عمده در استقبال بین المللی کی یرکگور بود که در قرن بیستم اتفاق افتاد. در نوشته‌های کی‌یرکگور می‌توان مجموعه‌ای غنی از مفاهیمی مانند اضطراب، ناامیدی، آزادی، گناه، جمعیت، و بیماری را یافت که همگی در ادبیات اگزیستانسیالیستی به عنوان موتیف‌های استاندارد تبدیل شدند. سارتر نقش مهمی در تقدیس کردن کی یرکگور به عنوان یکی از پیشروان اگزیستانسیالیسم ایفا کرد. با این حال، پژوهشگران اخیر به استفاده ایدئولوژیک او از کی یرکگارد توجه کرده است. در واقع، به نظر می رسید که سارتر از کی یرکگور برای اهداف خود سوء استفاده می کند و سوء ظن به ارائه نادرست و تحریف، مفسران اخیر را بر آن داشته است تا به گذشته برگردند و رابطه پیچیده بین کی یرکگور و متفکران اگزیستانسیالیست را مورد بررسی قرار دهند. مقالات این جلد شامل چهره هایی از سنت های اگزیستانسیالیسم فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی و روسی است. آنها استفاده غنی و متنوع از کی یرکگور توسط این متفکران متأخر را بررسی می کنند و مهمتر از همه، نقش ادعا شده او را در این جنبش روشنفکری معروف تحلیل انتقادی می کنند.

ترجمه ماشینی: ایده «امید» اخیراً در حوزه سیاسی مورد توجه قرار گرفته است. اما آیا امید فقط یک آرزو است یا می تواند چیزی فراتر از یک عبارات سیاسی باشد؟ این کتاب استدلال می‌کند که امید را می‌توان به صورت وجودی یا بر اساس معنای انسان بودن درک کرد. در این مفهوم از امید که گابریل مارسل به ما داده است، امید خوش بینی نیست، بلکه ایجاد راه هایی برای شکوفایی ماست. جنگ، فقر و اتکای مطلق به فناوری، شرارت های واقعی هستند که می توانند امید را خفه کنند. اندیشه مارسل راهی برای غلبه بر این تجربیات منفی فراهم می کند. اخلاق امید می تواند به عنوان جایگزینی برای انزوا، ترس و اندوه ارائه شده توسط اکثر اگزیستانسیالیست ها عمل کند. این کتاب اگزیستانسیالیسم مارسل را به عنوان یک نظریه اخلاقی متقاعد کننده و مرتبط ارائه می کند. مبتنی بر ایجاد امید، آمیخته با پاسخ فرد به مرگ خدا. ژیل هرناندز استدلال می‌کند که خواننده امروزی مارسل می‌تواند با این باور که تجربه درد را می‌توان از طریق فلسفه امید و گریز از ماتریالیسم فراتر رفت، طنین‌انداز شود.