جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن کریم در محیطی پا به عرصة هدایت مردم نهاد که زبان عربی در اوج فصاحت و بلاغت قرار داشت و طبیعی است که زبان قرآن برای برقراری ارتباط با آنان از واژگان و تعبیرهای متعارف آن جامعه استفاده کند. از سوی دیگر، سروده‌های موسوم به چکامه‌های هفت یا ده‌گانة شاعران عرب پیش از اسلام که گنجینه شعر، ادب و فرهنگ مردمان آن روزگار به شمار می‌آید، به تنهایی نشان از غنی بودن زبان عربی پیش از نزول قرآن دارد. این مقاله در پی آن است تا با بررسی ارتباط زبانی میان آن چکامه‌ها و قرآن کریم، واژگان مشترکات میان آن دو و ظرفیّت معنایی آن واژگان را مورد بررسی قرار دهد. از این رو با آوردن ابیات چندی از چکامه‌های برتر عرب و برخی آیات قرآن کریم، واژگان مشترک با بیان معنای آنها معلوم شده است. وجود تعداد قابل توجّه از واژگان چکامه‌های عربی پیش از اسلام در قرآن کریم و شباهت معنایی میان آن واژگان، نشانگر چند واقعیّت است؛ از جمله فصیح و قابل فهم بودن واژگان چکامه‌ها برای مردم آن روزگار، کم بودن فاصلة زمانی میان زمان سروده شدن چکامه‌ها با زمان نزول قرآن کریم و درستی انتساب آن چکامه‌ها به پیش از اسلام می‌باشد.