جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مُکشه یا رهایی، موضوع اساسی هر انسان و دغدغة تمامی ادیان در طول تاریخ بوده است. رهایی کوششی در جهت درک ماهیت حقیقی رسیدن به نهایت آرزوی هر انسان، یعنی شادی و آرامش دائم می باشد. در تفکر هندو مکشه، به معنای رهایی انسان از اسارت چرخة رنج آور تولد و مرگ(سَمساره) است. قرار گرفتن در این چرخه ناشی از نتیجة اعمال ناخالص و منفعت طلبانة انسان(کَرمه) است که در طی زندگیهای قبلی یا کنونی، انجام پذیرفته است. در اندیشة هندو، سه راه کلی بسوی رهایی انسان مطرح می شود: 1- راه علم 2- راه عمل 3- راه اردت و عشق ساتیا سای بابا، به عنوان یکی از رهبران معنوی مطرح و در قید حیات هند، ضمن تأیید هر سه راه فوق، همچون گیتا، بر راه عشق و ارادت تأکید بیشتری دارد. او اغلب اشاره می کند: « عشق و خدمت، دو بال پرواز بسوی خداوند می باشند.» تحقیق حاضر، تلاش کوچکی، در جهت بررسی و بیان عصارة اندیشة رهایی از دیدگاه ساتیا سای بابا و متون کهن هندو، در ارتباط با رهایی می باشد.