جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نظریه‎ های معنای زندگی به دو دسته غیرپوچ‏گرا و پوچ‏گرا تقسیم می‏ شوند. دیدگاه غیرپوچ‏گرا به دو دسته معناداربودن و معنادارکردن زندگی تقسیم می‏ شود. دیدگاه معناداربودن زندگی نیز به دو دسته طبیعت ‏گرا و فراطبیعت ‏گرا تقسیم می ‏شود. این مقاله به‏ طورمشخص به دیدگاه تیلور به عنوان نماینده طبیعت‏ گرا- ذهن ‎گرا پرداخته است. طبق نظر تیلور با علوم بشری می‏ توان شرایط لازم برای به‏ دست‎ آوردن یک زندگی معنادار را فراهم کرد. امکانات موجود در این دنیای مادی به ما کمک می ‏کند بتوانیم به زندگی خود معنا دهیم؛ بنابراین نیازی به عالمی فراتر از عالم ماده برای به ‏دست‎آوردن معنای زندگی نیست. وی تحقق زندگی معنادار را در گرو وجود خلاقیت با سه ویژگی علم و آگاهی و آزادی و برنامه کلی برای زندگی می ‏داند. از اشکالات این دیدگاه عدم تحقق این سه شرط به ‏طورکامل به دلیل محدود بودن در دایره طبیعت، نسبیت در معنای زندگی و عدم توجیه مناسب برای زندگی بعد از مرگ و ناتوانی در حل احساس پوچی و تنهایی و از خود بیگانگی است.

از نظر ریچارد تیلور مفهوم «بی‌‌معنایی» دشواری کمتری نسبت به مفهوم «معناداری» دارد. به همین دلیل او ابتدا به تعریف زندگی بی‌‌معنا، که بهترین نمونۀ آن افسانۀ باستانی سیسوفوس است، می‌‌پردازد و سپس از طریق مقایسه زندگی بامعنا را تعریف می‌‌کند. وی زندگی بی‌‌معنا را زندگی بیهوده می‌‌داند که مطلقاً هیچ حاصلی ندارد. بنابراین، زندگی بامعنا زندگی هدفمند خواهد بود. اما اگر هدف زندگی صرفاً خود زندگی باشد و انسان به فعالیت‌‌های تکراری بپردازد که به آن‌ها علاقه‌‌ای ندارد، زندگی او معنایی نخواهد داشت. همچنین اگر انسان به اهداف خود برسد و سپس به استراحت بپردازد و از نتیجۀ کارهایش لذت ببرد دچار ملال بی‌‌پایان می‌شود و زندگی‌‌اش بی‌‌معنا خواهد شد. تیلور نتیجه می‌‌گیرد که معنای زندگی عبارت است از انجام فعالیت‌‌هایی که اراده و علاقۀ ما به آن‌ها تعلق گرفته است. معنای زندگی چیزی جز ارضای امیال‌مان نیست. از این رو، معنای زندگی از درون ما نشأت می‌‌گیرد نه از بیرون.