جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف این مقاله، بررسی روشهای مورد نیاز برای آموزش توانمندی دین پژوهشی به اساتید از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان معرفی بوده است. این نوع پژوهش با ظرفیت خود می تواند روند پژوهش را متحول ساخته و در نهادینه سازی تحول و نوآوری در عرصه دین پژوهی نقشی اساسی ایفا نماید. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری شامل 503 عضو هیأت علمی در دانشگاه اصفهان بود که 106 عضو هیأت علمی در دانشگاه اصفهان از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته شامل سوالات بسته پاسخ با سبک لیکرت و سوالات چند گزینه‌ای استفاده شده است. به منظور برآورد روایی سوالات پرسشنامه از روایی محتوا استفاده شده است. اعتبار پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ( 98/0) محاسبه گردیده است. نتایج نشان داد، میانگین نمره روشهای آموزش توانمندی‌های دین پژوهشی اساتید در حیطه های تشخیص مسئله، تغییر مسئله، ارزیابی مسئله، برنامه ریزی تدریس، فعالیت های آگاهانه، بیشتر از میانگین فرضی (3) است. بنابراین راهکارهای مطرح شده دراین حیطه ها از لحاظ مؤثر بودن در آموزش توانمندی های دین پژوهشی به اساتید بالاتر از سطح متوسط می باشد. همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی در حیطه‌های مذکور تفاوت وجود داشته است(001/0 = p) . در میان حیطه های فوق حیطه تشخیص مسئله بالاترین میانگین نمره را داشته است (87/3 ). همچنین بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی اساتید بر حسب جنسیت تفاوت مشاهده شده است(05/0 &ge p ). اما بین نظرات پاسخ دهندگان در خصوص روشهای اموزش توانمندی ها دین پژوهشی اساتیدبر حسب سابقه خدمت ومرتبه علمی تفاوت معناداری مشاهده نشده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پژوهش حاضر با توجه به اهمیت و تاثیر الگوهای طراحی آموزشی خصوصا الگوهای طراحی گانیه و دیک و کاری در حوزه فعالیت های آموزشی انجام شده و هدف آن مقایسه اثربخشی طراحی آموزشی مبتنی بر الگوهای گانیه و دیک و کاری بر یادگیری، یادداری و انگیزش پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی سال سوم راهنمایی است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، تمام دختران دانش آموز پایه سوم راهنمایی شهر اهر در سال تحصیلی 91-1390 بود و از این جامعه به طور تصادفی خوشه ای، ابتدا یک مدرسه و سپس تعداد سه کلاس 25 نفره به عنوان نمونه انتخاب شد. به منظور سنجش آزمودنی ها، آزمون یادگیری و یادداری و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی (ISM) به کار گرفته شد. ضریب پایایی آزمون یادگیری با استفاده از روش دونیمه کردن 0.83 و ضریب پایایی پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی (ISM) با روش آلفای کرانباخ 0.81 بود. در این پژوهش، گروه آزمایشی یک (25 نفر) به روش مدل طراحی گانیه، گروه آزمایشی دو (25 نفر) به روش مدل طراحی دیک و کاری و گروه کنترل (25 نفر) به شیوه مرسوم آموزش دیدند. پس از جمع آوری داده ها، در تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون بن فرونی) استفاده شد و با استفاده از نرم افزار spss محاسبه شد. نتایج نشان داد به کارگیری الگوی گانیه در طراحی آموزشی درس علوم تجربی در مقایسه با الگوی دیک و کاری باعث افزایش یادگیری و یادداری می شود، اما از نظر انگیزش پیشرفت بین گروه ها تفاوت معناداری وجود ندارد.